We wtorek Naczelny Sąd Administracyjny wydał ważny wyrok o zatrudnianiu pracowników spoza UE. Nie zgodził się z fiskusem, że wydatki na procedury legalizacji pracy i pobytu pracowników obcokrajowców, poniesione z kieszeni pracodawcy, służą im, więc są ich przychodem.
Ręce do pracy
Sprawa dotyczyła spółki, która w 2018 r. wystąpiła o interpretację podatkową jako płatnik. Wyjaśniła, że jest agencją pracy tymczasowej i zajmuje się rekrutowaniem pracowników. To zarówno specjaliści najwyższej klasy, jak i niewykwalifikowani z rynków wschodnich. Z cudzoziemcami podpisuje umowy zlecenia na wykonywanie pracy tymczasowej na rzecz pracodawców, tj. klientów. Agencja tłumaczyła, że by pozyskać pracowników, ponosi koszty związane z zatrudnieniem cudzoziemców. Są to koszty pozwolenia na pracę, tłumaczenia niezbędnych dokumentów na język polski, koszty karty stałego pobytu czy wiz pracowniczych. I właśnie m.in. tej kwestii dotyczyły jej wątpliwości. Konkretnie chodziło o to, czy ponoszone przez nią wydatki dotyczące procedur legalizacji pracy i pobytu pracowników obcokrajowców spoza Unii Europejskiej, w tym przypadku z Ukrainy, zostały poniesione w interesie pracodawcy. Sama była przekonana, że tak. Dlatego kwoty, które wydaje z własnej kieszeni w celu legalizacji pracy i pobytu potencjalnego pracownika, nie są jego przychodem i nie powinny być doliczane przez nią jako płatnika do jego wynagrodzenia.
Fiskus z tym się nie zgodził. Nie miał wątpliwości, że gdyby pracodawca nie zapłacił za legalizację pracy i pobyt pracownika, on sam musiałby ponieść wydatek. Przyjęcie tego świadczenia od pracodawcy oznacza zatem jego uniknięcie i wymierną korzyść majątkową. W konsekwencji wartość ponoszonych przez spółkę kosztów procedur legalizacyjnych w świetle ustawy o PIT będzie dla cudzoziemców przychodem z działalności wykonywanej osobiście podlegającym opodatkowaniu.
Spółka nie przystała na taką wykładnię. Zaskarżyła interpretację i wygrała.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że spółka, pokrywając koszty legalizacji pobytu zagranicznego zleceniobiorcy, realizuje bezpośrednio także własny interes prawny. Dlatego – w wietle wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. (K 7/13) – nie może to stanowić przychodu podatkowego pracownika.