Opłaty na rzecz banku, który udzielił spółce kredytu, mogą być kosztem uzyskania przychodu. Podatkowo rozliczamy je w dacie ujęcia w księgach rachunkowych. Tak wynika z interpretacji Izby Skarbowej w Katowicach.
Wystąpiła o nią spółka, która podpisała umowę o kredyt odnawialny. Pieniądze mają być wypłacone w 25 transzach. Kredyt został udzielony na pięć lat, z opcją przedłużenia. Uzyskane środki mają być przeznaczone na m.in. działalność bieżącą i zadania inwestycyjne.
Umowa zobowiązuje spółkę do uiszczenia (oprócz odsetek) wielu opłat. Przede wszystkim musi zapłacić agentowi (podmiot wyznaczony do wykonywania wszelkich transakcji związanych z umową). Ponosi także opłatę za gotowość (w związku z możliwością uruchamiania kredytu poprzez transze, których wysokość spółka określa na podstawie zapotrzebowania w danym okresie). Do tego dochodzi również opłata za koordynację.
Spółka ujmuje te wydatki w księgach rachunkowych w miesiącach, w których zostały zapłacone. Zastanawia się, kiedy je rozliczyć podatkowo. Twierdzi, że nie są to koszty bezpośrednie, bo nie da się ich przyporządkować do konkretnego przychodu. Opłaty należy zaliczyć do tzw. kosztów pośrednich. Oznacza to, że w rachunku podatkowym powinny być rozliczone w dacie zaksięgowania.
Fiskus zgodził się z tym stanowiskiem. Przypomniał, że koszty pośrednie to takie, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów (jak np. wydatków na nabycie towarów, które zostaną później sprzedane), ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. Nie ma możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT wynika, że takie koszty są potrącane w dacie poniesienia. Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 4e za datę poniesienia kosztu uważa się dzień, na który ujęto go w księgach rachunkowych.
