Tak orzekł Sąd Najwyższy postanowieniem z 22 lutego 2023 r. (III PSK 59/22).
W analizowanej sprawie powodowie dochodzili od pracodawcy zapłaty m.in. wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych oraz dodatku za pracę w godzinach nocnych. Na etapie rekrutacji powodowie zostali poinformowani o wysokości wynagrodzenia miesięcznego. Ostatecznie w umowie ich wynagrodzenie zostało określone w dwojaki sposób: według stawki godzinowej i jako wynagrodzenie miesięczne – choć w tym przypadku określenie kwoty przyjęło brzmienie „płaca miesięczna za normatywne godziny pracy nie mniejsza niż”. Wysokość wynagrodzenia miesięcznego w przeliczeniu na godziny nie pokrywała się jednak z określoną w umowie wysokością wynagrodzenia według stawki godzinowej.