Wydatki na promocję z elementami reprezentacji są kosztem

[b]Tak orzekł WSA w Warszawie 21 stycznia 2009 r. (III SA/Wa 1597/08 i III SA/Wa 1601/08).[/b]

Spółka jest wydawcą kilku czasopism. W celu wspierania sprzedaży (egzemplarzowej oraz powierzchni reklamowej) a także zwiększenia atrakcyjności konkretnych tytułów dla czytelników i potencjalnych reklamodawców organizuje imprezy promujące. W ten sposób pozycjonuje wydawane tytuły jako pisma eksperckie i wiarygodne źródło informacji. Imprezy są szeroko relacjonowane w mediach, więc spółka osiąga doskonały efekt marketingowy. Dodatkowo część firm płaci za możliwość uczestnictwa w imprezach w charakterze sponsora. Dlatego w ocenie spółki należy je postrzegać również jako przedsięwzięcia komercyjne, przynoszące określone wpływy finansowe.

Organ podatkowy, do którego spółka zwróciła się o potwierdzenie stanowiska, że wydatki na organizację tych imprez są kosztem podatkowym w CIT, nie zgodził się z tym. Wskazał, że mieszczą się one w pojęciu reprezentacji i nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Sprawa trafiła do WSA.

Sąd uznał, że przy ocenie tego rodzaju akcji należy brać pod uwagę specyfikę spółki, zakres i przedmiot jej działalności. Nie wszystkie działania podejmowane wobec potencjalnych klientów mogą być traktowane jako reprezentacja, gdyż w grę wchodzić mogą również działania z zakresu marketingu, promocji i reklamy. [b]Trudno jednoznacznie zaklasyfikować charakter imprez, o które pytała spółka.

Jednak – zdaniem sądu – uznać należy, że mają one w głównej mierze charakter marketingowy i służą zwiększeniu sprzedaży.[/b] Cechy reprezentacji (kreowanie wizerunku, ukazanie profesjonalnego charakteru) przy tego rodzaju imprezach realizowane są przy okazji i nie stanowią głównego celu przedsięwzięcia.

Zatem koszty organizacji imprez promujących mogą być zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

[ramka][b]Komentuje Aleksander Kot, menedżer w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Warszawie):[/b]

Orzeczenie to jest kolejnym krokiem w budowaniu definicji pojęcia reprezentacji i określaniu zakresu wydatków reprezentacyjnych niestanowiących kosztów uzyskania przychodu.

O ile na gruncie przepisów ustawy o CIT obowiązujących do 2007 r. doczekaliśmy się pokaźnej liczby rozstrzygnięć pozwalających ocenić, jakie wydatki związane z reprezentacją/reklamą publiczną i niepubliczną są kosztem uzyskania przychodu, o tyle obowiązujący od dwóch lat art. 16 ust. 1 pkt 28 wyłączający z kosztów podatkowych wydatki na reprezentację ciągle budzi poważne wątpliwości.

Władze skarbowe mają tendencję do posługiwania się słownikową definicją pojęcia „reprezentacja” jako jedyną możliwą wykładnią tego przepisu. W rozumieniu organów podatkowych wydatkami związanymi z reprezentacją są „koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu”. Tymczasem w zasadzie każda kampania promocyjna ma takie cele (nikt raczej nie stara się tworzyć swego wizerunku jako podmiotu niewiarygodnego i nieprofesjonalnego). Stosowanie jedynie wykładni językowej prowadzić może do absurdalnego wniosku, że wszelkie działania promocyjne noszą znamiona „reprezentacji” i jako takie nie mogą być kosztem uzyskania przychodu.

Sąd, oprócz analizy językowej, odniósł się do rzeczywistego charakteru imprezy – ma ona służyć zwiększaniu sprzedaży, podobnie jak reklama – i w efekcie wydatki z nią związane uznał za koszt podatkowy. Odwołując się w uzasadnieniu do typowych przykładów „reprezentacji”, takich jak wystawna kolacja z kontrahentem czy wręczony mu prezent, sformułował bardziej precyzyjną definicję tego pojęcia, jako działania przynoszącego przede wszystkim bezpośrednią korzyść osobistą konkretnej osobie, jedynie pośrednio przekładającego się na efekt marketingowy.