Organ powinien zbadać przyczynę wyłączenia budynku z działalności gospodarczej

[b]Tak orzekł WSA w Szczecinie 30 kwietnia 2009 r. (I SA/Sz 622/08).[/b]

Podatnik złożył korektę informacji na podatek od nieruchomości, zmniejszając powierzchnię budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, a zwiększając budynków pozostałych. Wskazał, że zrobił to z uwagi na ich stan techniczny zagrażający bezpieczeństwu i uniemożliwiający całkowicie prowadzenie w nich jakiejkolwiek formy działalności.

Organy podatkowe uznały, że związek nieruchomości z działalnością gospodarczą może być zerwany wówczas, gdy względy techniczne nie pozwalają na wykorzystywanie jej do prowadzenia tej działalności. Podatnik ma jednak obowiązek udowodnić zły stan techniczny nieruchomości. Samo twierdzenie podatnika jest bezskuteczne. Powinien przedłożyć dokument urzędowy, ekspertyzę rzeczoznawcy budowlanego, opinię techniczną sporządzoną przez eksperta w dziedzinie budownictwa itp., z których będzie wynikało, że dany budynek nie nadaje się do jakiejkolwiek działalności gospodarczej z powodu złego stanu technicznego.

WSA orzekł, że to organy podatkowe zobligowane są w toku prowadzonego postępowania wyjaśnić, czy rzeczywiście dana nieruchomość nie jest i nie może być wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej. Środkami dowodowymi, z których mogą korzystać, są wszystkie dopuszczalne przepisami ordynacji podatkowej, w szczególności oględziny nieruchomości, przesłuchanie strony postępowania, przesłuchanie świadka czy też powołanie biegłego. Posiłkowo mogą posługiwać się także przepisami prawa budowlanego. Przepisy nie nakładają na podatnika w tym zakresie żadnych obowiązków.

[i]Zbigniew Stecz, Zespół Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte[/i]

[ramka][b]Komentuje Mateusz Sudolski, konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro we Wrocławiu)[/b]

Zgodnie z ustawą o podatkach i opłatach lokalnych grunty, budynki oraz budowle, które nie są lub nie mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej „ze względów technicznych”, nie będą traktowane jako związane z prowadzeniem tej działalności, nawet gdy są w posiadaniu przedsiębiorcy. Istnienie względów technicznych jest zatem istotne z uwagi na wysokość obciążenia podatkiem od nieruchomości. W takiej sytuacji bowiem grunty lub budynki podlegają temu podatkowi według stawki dla „pozostałych” gruntów i budynków.

Względy techniczne to pojęcie nieostre i niezdefiniowane w ustawie, budzące w praktyce wiele kontrowersji. Można spotkać dwa odmienne stanowiska co do tego, w jaki sposób może zostać stwierdzone ich istnienie:

- wyłącznie decyzją administracyjną/dokumentem urzędowym, a ciężar udowodnienia spoczywa na podatniku, lub też

- za pomocą jakiegokolwiek dozwolonego prawem środka dowodowego (m.in. oględzin, zeznań świadków czy opinii biegłych), a ich ocena jest obowiązkiem organu.

W świetle komentowanego wyroku to do organu podatkowego należy ustalenie, czy obiekt nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia działalności ze względów technicznych. Tymczasem zdarzało się, że organy skarbowe przenosiły na podatników ciężar postępowania dowodowego i dla udowodnienia istnienia względów technicznych dopuszczały jedynie dokumenty urzędowe.