[b]Tak orzekł NSA 7 kwietnia 2009 r. (II FSK 1229/07).[/b]
Spółka wystąpiła do organów podatkowych z wnioskiem o interpretację dotyczącą sytuacji, gdy w wyniku transakcji z kontrahentami zagranicznymi powstają wzajemne wierzytelności spełniające przesłanki z art. 498 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=10CCE51DA9F498B2ECEE6926F89B9753?id=70928]kodeksu cywilnego[/link] i podlegające rozliczeniu w formie kompensaty (wzajemnego potrącenia). Problem dotyczył różnic kursowych. Zdaniem spółki wówczas powstają różnice kursowe zarówno w ujęciu finansowym, jak i podatkowym.
Organy podatkowe oraz WSA, do którego sprawa trafiła po wyczerpaniu toku instancyjnego, nie podzieliły jej stanowiska. Wyjaśniły, że podatnik uprawniony jest do ujęcia w przychodach i kosztach uzyskania przychodów ekonomicznych skutków zmiany kursów walut obcych w stosunku do złotego, wyłącznie gdy płatności dokonywane są w postaci faktycznego transferu środków pieniężnych.
Spółka w skardze kasacyjnej do NSA zarzuciła naruszenie art. 12 ust. 3 oraz art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Podniosła, że potrącenie jest jednym ze sposobów spełnienia świadczenia pieniężnego i pod względem skutków podatkowych jest tożsame z zapłatą zobowiązania pieniężnego.
NSA oddalił skargę i wyjaśnił, że zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o CIT różnice kursowe pojawiają się wyłącznie wtedy, gdy płatności związane z daną transakcją dokonywane są w pieniądzu (w walutach obcych). [b]Przy potrąceniu wierzytelności regulacje dotyczące różnic kursowych nie mają w ogóle zastosowania[/b]. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej, a zatem następuje wygaśnięcie długu objętego potrąceniem. [b]Potrącenie nie jest sposobem czy rodzajem zapłaty długu wyrażonego w pieniądzu, ale innym sposobem wygasania wzajemnych wierzytelności dwóch stron[/b].
