Rada gminy, uchwalając miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (dalej: plan miejscowy), musi się kierować powszechnie obowiązującymi przepisami prawa, a w szczególności ustawą z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej: u.p.z.p.). Uchwalony plan miejscowy podlega kontroli wojewody, który może stwierdzić jego nieważność. O nieważności planu miejscowego mogą rozstrzygać także sądy administracyjne. Czasami w planach występują błędy polegające na niezgodności planu miejscowego z ustaleniami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (dalej: studium), niespójności części tekstowej i graficznej planu miejscowego, braku obligatoryjnych elementów planu miejscowego, braku zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych, ustaleniu stawki renty planistycznej na poziomie 0 proc. bądź odstąpieniu od ustalenia stawki oraz niewłaściwym definiowaniu pojęć lub modyfikowaniu pojęć określonych w ustawach i rozporządzeniach.