Kup sprzęt do ćwiczeń albo lekarstwa

Takie inwestycje wykazujemy w zeznaniu rocznym i odliczamy od dochodu.

Ulga jest dla osób niepełnosprawnych oraz ich opiekunów. Wydatki na rehabilitację odliczą bowiem także ci, którzy utrzymują osoby niepełnosprawne (współmałżonka, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbów, rodziców, rodzeństwo, rodziców współmałżonka, ojczyma, macochę, zięciów i synowe). Ale dochody osób znajdujących się pod naszą opieką nie mogą przekroczyć w ciągu roku 9120 zł.

W razie kontroli urzędu trzeba będzie oczywiście wykazać, że niepełnosprawny pozostaje na naszym wikcie, np. że mieszka z nami, a jego dochody nie pozwalają na samodzielną egzystencję. Jak czytamy w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 lipca 2000 r. (I SA/Lu 535/99): „Utrzymywać, tj. zapewniać środki do życia, ponosić koszty związane z czyimś wyżywieniem, mieszkaniem i innymi potrzebami”.

Kiedy można skorzystać z ulgi? Gdy osoba, której dotyczy wydatek ma:

– orzeczenie o zakwalifikowaniu do jednego z trzech stopni niepełnosprawności lub

– decyzję przyznającą rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

– orzeczenie o niepełnosprawności (dotyczy to osób, które nie ukończyły 16 roku życia).

Odliczyć można wydatki na cele rehabilitacyjne oraz związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych. A konkretnie na:

- adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych na potrzeby wynikające z niepełnosprawności,

- przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb osoby niepełnosprawnej,

- zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego,

- zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych potrzebnych niepełnosprawnej osobie,

- zapłatę za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym,

- zapłatę za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz za zabiegi rehabilitacyjne,

- opłacanie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa,

- utrzymanie przez osoby niewidome I lub II grupy inwalidztwa psa przewodnika,

- opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa,

- opłacenie tłumacza języka migowego,

- kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia,

- leki, jeżeli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna je stosować (stale lub czasowo),

- odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:

– osoby niepełnosprawnej karetką transportu sanitarnego,

– osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 – również innymi środkami transportu,

- używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu taką osobę albo dzieci niepełnosprawne do lat 16, na potrzeby związane z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne,

- odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:

– na turnusie rehabilitacyjnym,

– w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych,

– na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia.

Większość wydatków na cele rehabilitacyjne odliczymy w całości. Niektóre są jednak limitowane. Z opłat na przewodnika, psa i samochód „skonsumujemy” tylko 2280 zł. Natomiast kupując leki, odliczymy różnicę między poniesionymi w danym miesiącu wydatkami a kwotą 100 zł.

Pan Kowalski, utrzymujący niepełnosprawnego syna, kupił w grudniu medykamenty przepisane przez lekarza za 250 zł. Może pomniejszyć swój dochód o 150 zł (250 zł – 100 zł).

Ulga nie przysługuje, jeżeli zwrócono nam wydatki, np. z PFRON.

Urząd skarbowy może oczywiście zweryfikować, czy wykazane w zeznaniu rocznym wydatki faktycznie były związane z potrzebami osoby niepełnosprawnej. Jeżeli więc odliczamy wydatki na sprzęt rehabilitacyjny, to musi on być niezbędny w leczeniu oraz ułatwiać wykonywanie czynności życiowych konkretnej osoby, stosownie do jej potrzeb (może to być np. wózek inwalidzki). Przyda się tu opinia lekarza, potwierdzająca konieczność używania danej rzeczy.