- Policjant został zwolniony ze służby z powodu upływu 12 miesięcy zawieszenia w czynnościach służbowych. Po odejściu do cywila zarejestrował się w urzędzie pracy, jako bezrobotny. Omówiono mu jednak wypłaty zasiłku dla bezrobotnego. Urząd pracy uznał, bowiem, że w jego przypadku doszło do rozwiązania stosunku służbowego bez wypowiedzenia z winy funkcjonariusza. Czy miał rację?

Zgodnie z ustawą o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (dalej ustawa) prawo do zasiłku przysługuje bezrobotnemu za każdy dzień kalendarzowy od dnia zarejestrowania się we właściwym powiatowym urzędzie pracy, jeśli nie ma dla niego propozycji odpowiedniej pracy, propozycji stażu, przygotowania zawodowego dorosłych, szkolenia, prac interwencyjnych lub robót publicznych. Przy czym w razie zaistnienia przesłanek wymienionych w art. 75 ustawy zasiłek jest wypłacany po upływie wskazanego w tym przepisie okresu.

I tak np. w przypadku, gdy w okresie 6 miesięcy przed zarejestrowaniem się w powiatowym urzędzie pracy bezrobotny spowodował rozwiązanie ze swej winy stosunku pracy lub stosunku służbowego bez wypowiedzenia, zasiłek otrzyma dopiero po 180 dniach od dnia zarejestrowania się (art. 75 ust.1 pkt.3 oraz ust. 2 pkt 3 ustawy), co w praktyce oznaczać może, że nie otrzyma go wcale. Okres pobierania zasiłku jest, bowiem ograniczony czasowo i wynosi standardowo 180 dni (tylko w szczególnych przypadkach, opisanych w art. 73 ust. 1 pkt 2 ustawy zasiłek może być wypłacany przez 365 dni). Ulega on także skróceniu o okres nieprzysługiwania zasiłku w określonych w art. 75 ustawy przypadkach.

W sytuacji opisanej w pytaniu, choć zasiłek powinien przysługiwać bezrobotnemu przez 180 dni, były policjant nie otrzymał go gdyż okres ten decyzją urzędu pracy, uległ skróceniu o 180 dniowy okres nieprzysługiwania zasiłku ze względu na spełnienie przesłanki z art. 75 ust.1 pkt 3 ustawy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, do którego sprawa trafiła nie zaaprobował jednak takiej decyzji urzędu pracy. W wyroku z 3 sierpnia 2016 r. (II SA/Wa 328/16, orzeczenia.nsa.gov.pl) uznał, bowiem, że rozwiązanie stosunku służbowego na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 9 ustawy o Policji a więc z powodu upływu 12 miesięcy zawieszenia w czynnościach służbowych jeżeli nie ustały przyczyny będące podstawą zawieszenia nie jest rozwiązaniem stosunku służbowego z winy policjanta.

Przyczyną takiego zwolnienia jest upływ okresu, w którym dany policjant pozostawał zawieszony w czynnościach służbowych. Niemożliwe zatem, zdaniem sądu, jest zaakceptowanie stanowiska organów zatrudnienia odmawiających przyznania bezrobotnemu zasiłku z chwilą rejestracji, skoro do dnia wydania takiej decyzji nie stwierdzono winy zainteresowanego, ani w postępowaniu dyscyplinarnym ani w prawomocnym wyroku sądu karnego.

Podobne stanowisko zajął WSA w Lublinie, w wyroku z 28 września 2006 r. (III SA/Lu 282/06, orzeczenia.nsa.gov.pl) stwierdzając, że uzasadnienia szczególnej regulacji zwolnienia funkcjonariusza ze służby celnej z powodu wniesienia przeciwko niemu aktu oskarżenia nie można przenosić na inne stosunki prawne, w tym utożsamiać ten tryb zwolnienia ze służby ze stwierdzeniem winy funkcjonariusza, a w konsekwencji odmawiać mu prawa do zasiłku, gdyż jest to rozumowanie pozbawione nie tylko podstaw prawnych, ale i racji moralnych czy społecznych. O ile, bowiem cele społeczne, znaczenie i prestiż służby oraz walka ze stwierdzonymi patologiami uzasadniają zwolnienie funkcjonariusza jeszcze przed stwierdzeniem jego winy (pod warunkiem zapewnienia mechanizmów powrotu do służby oraz odszkodowania w razie oczyszczenia z zarzutów), o tyle zupełnie niezrozumiałe byłoby pozbawianie funkcjonariusza w tym okresie prawa do zasiłku dla bezrobotnych na podstawie przepisu opierającego się na zawinionym doprowadzeniu do rozwiązania stosunku służbowego bez wypowiedzenia.

podstawa prawna: Art. 71, art.73, art. 75 ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn. DzU z 2016 r. poz. 645 ze zm.)

podstawa prawna: Art. 41 ust. 2 pkt 9 ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji (tekst jedn. DzU z 2016 r. poz. 1782 ze zm.)