Po kilku latach prac wchodzi w życie ustawa o fundacji rodzinnej, która ma służyć budowaniu wielopokoleniowego biznesu zagrożonego przez śmierć przedsiębiorcy.
Celem fundacji rodzinnej jest gromadzenie mienia, zarządzanie nim w interesie beneficjentów, którymi najczęściej będą członkowie rodziny fundatora lub organizacje pożytku publicznego, oraz świadczenie np. na ich utrzymanie czy wykształcenie.
Fundację może powołać osoba fizyczna aktem założycielskim albo w testamencie notarialnym, wnosząc do niej mienie na fundusz założycielski o wartości określonej w statucie, nie niższy niż 100 tys. zł. W statucie fundator określa szczegóły funkcjonowania fundacji, ustalania listy beneficjentów i ich uprawnienia.
Fundacją kieruje zarząd powoływany i odwoływany przez fundatora, po jego śmierci przez radę nadzorczą, a przy jej braku – przez beneficjentów. Fundator może kierować do organów fundacji opinie lub zalecenia dotyczące jej działalności, ale nie odpowiada za jej zobowiązania.
Fundacja może wykonywać działalność gospodarczą w zakresie określonym w tej ustawie, np. dzierżawy mienia, przystępowania do spółek handlowych, nabywania i zbywania papierów wartościowych.
