Prowadzę działalność gospodarczą w formie własnego gabinetu lekarskiego. Zamierzam podpisać umowę z przychodnią na leczenie pacjentów ubezpieczonych w Narodowym Funduszu Zdrowia. Czy mogę w przyszłym roku wybrać rozliczanie się na podstawie karty podatkowej? – pyta czytelniczka.

Taki model rozliczenia może zostać zakwestionowany przez organy podatkowe, które niedawno zmieniły stanowisko w tej sprawie. Mówi o tym interpretacja Izby Skarbowej w Poznaniu z 23 maja 2016 r. (ILPB1/4511-1-234/16-4/IM). Sprawa dotyczyła podatnika, który wykonuje wolny zawód lekarza w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Świadczy usługi na rzecz osób fizycznych (konsumentów). W 2016 r. wybrał opodatkowanie kartą podatkową. Teraz rozważa zawarcie umowy z przychodnią (podmiotem leczniczym). Do zakresu jego obowiązków wchodziłoby m.in. udzielanie świadczeń medycznych na rzecz osób uprawnionych przez NFZ i inne firmy ubezpieczeniowe. Ponosiłby całkowitą odpowiedzialność za ewentualne szkody wynikłe u pacjenta w następstwie procesu leczenia, błędy w sztuce lekarskiej oraz nieprawidłowości orzecznictwa i diagnozowania. Zaznaczył, że nie będzie świadczył usług w lokalu zleceniodawcy i będzie prowadził własną dokumentację medyczną pacjentów. Będzie także chroniony ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej. Wykorzysta własny lokal, sprzęt, rejestrację oraz utrzyma dokumentację medyczną i zapewni sobie ubezpieczenie OC.

Lekarz zapytał, czy może nadal rozliczać się kartą, ale odpowiedź izby skarbowej była odmowna. Organ podatkowy przypomniał, że zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, osoby fizyczne osiągające przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej mogą opłacać zryczałtowany podatek w formie karty. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, kartę mogą płacić podatnicy prowadzący działalność w wolnych zawodach, polegającą na świadczeniu usług w zakresie ochrony zdrowia. Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 11 ustawy, określenie „wolny zawód" oznacza pozarolniczą działalność gospodarczą wykonywaną osobiście przez m.in: lekarzy, lekarzy stomatologów, weterynarzy, techników dentystycznych, pielęgniarki i położne. Warunkiem jest, aby działalność ta nie była wykonywana na rzecz osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej ani na rzecz osób fizycznych dla potrzeb prowadzonej przez nie pozarolniczej działalności gospodarczej. Za osobiste wykonywanie wolnego zawodu uważa się wykonywanie działalności bez zatrudniania na podstawie umów o pracę, umów zlecenia, umów o dzieło ani innych umów o podobnym charakterze.

Organ stwierdził, że wnioskodawca zamierza wykonywać działalność na rzecz innych przedsiębiorców: osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej. To dlatego, że planuje podpisać umowę z przychodnią na leczenie pacjentów ubezpieczonych w NFZ i innych firmach ubezpieczeniowych. Nie spełnia więc definicji wolnego zawodu. W efekcie wyklucza to opodatkowanie w formie karty podatkowej. Organ uzasadnił, że z przepisów wynika, iż warunkiem opłacania karty jest działalność na rzecz osób fizycznych. Bez znaczenia przy tym pozostaje to, że niektóre ze świadczeń wykonywanych przez wnioskodawcę mogłyby podlegać opodatkowaniu na zasadach karty podatkowej.

Jest to zmiana stanowiska, gdyż jeszcze do niedawna fiskus zgadzał się na rozliczenie kartą usług ochrony zdrowia w sytuacji, gdy lekarz miał umowę z innym podmiotem. Przykładem jest interpretacja Izby Skarbowej w Poznaniu z 2 marca 2015 r. (ILPB1/415-1466/14-2/IM). Sprawa dotyczyła pielęgniarki, która świadczy usługi w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego na rzecz osób fizycznych. Usługi są finansowane przez NFZ na podstawie podpisanej umowy. Izba w Poznaniu stwierdziła wówczas, że kobieta może skorzystać z karty podatkowej. Bez znaczenia jest przy tym to, że usługi mają być finansowane na podstawie umowy podpisanej z NFZ. Fundusz pełni jedynie rolę pośrednika między osobami fizycznymi (pacjentami) a świadczeniodawcami w procesie zawierania umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych i tylko zapewnia środki na ich finansowanie, które gromadzi z pieniędzy osób fizycznych (pacjentów).