Uchwała SN ws. kredytów we frankach: albo pozew o unieważnienie, albo o modyfikację

To sedno wtorkowej uchwały Sądu Najwyższego ważnej dla kredytobiorców i prawników.

Kwestia ta wynikła w sprawie małżonków D., którzy w sierpniu 2008 r. zaciągnęli w PKO BP kredyt 134 tys. franków, wypłacony i spłacany w złotych, na remont mieszkania. Po dziewięciu latach spłaty stały się dla nich zbyt uciążliwe i zalegali na 6,7 tys. CHF. Bank wypowiedział im kredyt i cały niespłacony z odsetkami stał się natychmiast wymagalny, ale na drogę sądową nie wystąpił. Wystąpili za to frankowicze, domagając się sądowego ustalenia nieważności umowy kredytowej z powodu niejasności klauzuli przeliczeniowego franka do złotego.

Sąd Okręgowy w Elblągu oddalił ich żądanie, uznając, że mechanizm przeliczeniowy był nieprzejrzysty, ale stosowany przez bank kurs był tylko nieznacznie wyższy od rynkowego, nie doszło zatem do rażącego naruszenia interesów konsumenta. Rozpatrując z kolei apelację powodów, gdański Sąd Apelacyjny powziął wątpliwości, czy w sprawie konsumenta z bankiem o ustalenie nieważności całej umowy kredytu hipotecznego sąd apelacyjny, ustalając, że część postanowień umowy ma charakter niedozwolony w rozumieniu art. 385

1

k.c., może orzec, że tylko one, a nie cała umowa, są bezskuteczne lub nieważne. Krótko mówiąc, czy może stwierdzić np., że mechanizm przeliczania walut jest bezskuteczny wobec frankowicza.

Sprawa ma szerszy aspekt: czy uznanie bezskuteczności postanowienia umownego jest jakby częścią żądania jej unieważnienia – wtedy sąd mógłby po nie sięgnąć – czy jednak to inne żądanie – wtedy nie może.

I za tą drugą opcją opowiedział się SN.

– To są różne żądania i sąd nie może ich zastępować. Wybór należy do powoda, który może je zmienić, ale tylko w pierwszej instancji – powiedziała w uzasadnieniu sędzia SN Marta Romańska.

SN nie zgodził się też z prokuratorem i prawniczkami banku, że uchwała jest niepotrzebna.

– Jest potrzebna frankowiczom, by wiedzieli, co się wiąże z poszczególnymi roszczeniami, i ich prawnikom, by wiedzieli, jak formułować pozwy, ale też sądom orzekającym w takich sprawach – powiedziała sędzia.

– Wniosek jest taki, że pozew obejmujący wyłącznie żądanie stwierdzenia nieważności, a nie także żądanie stwierdzenia bezskuteczności, będzie podlegał oddaleniu, jeżeli sąd uzna, że ta druga kwalifikacja jest właściwa. W takim wypadku konsumentowi przysługiwać będzie prawo do ponownego wytoczenia powództwa o stwierdzenie bezskuteczności. To samo dotyczy odwrotnej sytuacji – ocenia dr Mariusz Korpalski, radca prawny.