Był laureatem nagrody „Rzeczpospolitej" im. Dariusza Fikusa oraz Nagrody im. Jerzego Giedroycia przyznawanej przez naszą redakcję. Przełożył na emigracji „Krąg pierwszy" i „Archipelag Gułag" Aleksandra Sołżenicyna, książki, które obnażały bestialstwo radzieckiego totalitaryzmu, a w bloku wschodnim były zakazane przez cenzurę.
Wśród szerokich mas czytelniczych zasłynął jako tłumacz Izaaka Babla. Ulubionego pisarza sportretował w sztuce „Sodoma i Odessa".
W polityce stał się jednym z największych znawców tematyki wschodniej. Kierował polskim periodykiem „Nowaja Polsza" skierowanym do Rosjan, przedstawiając im zagadnienia polskiej transformacji i kultury. Kontynuował dzieło „Kultury" paryskiej, na której łamach pisał, będąc jednym z ważniejszych współpracowników Jerzego Giedroycia. Najwyżej sobie cenił Nagrodę im. Juliusza Mieroszewskiego, którą przyjął w 1997 roku właśnie z rąk Redaktora.
Jego rosyjska przygoda była pokłosiem wojennych losów we wrześniu 1939 roku, gdy ranny znalazł się w szpitalu w Łucku. Pracował w donbaskiej kopalni węgla. W Tadżykistanie zaczął studia lekarskie. Zawsze ciągnęło go jednak do dziennikarstwa i publicystyki. Jego mama była nauczycielką języka polskiego, a polskiego uczył go w Łodzi poeta Mieczysław Jastrun. Studiował filozofię, chodził na wykłady Tadeusza Kotarbińskiego i pisał do periodyków Polskiej Partii Socjalistycznej, a także „Szpilek". Próbował literatury. Do debiutu „Na śmierć Leśmiana" w tygodniku „Próby" namówił go Witkacy.
Dziennikarskie doświadczenia wykorzystał, pracując w latach 1944–1946 w Moskwie w Agencji Prasowej Polpress oraz dla „Nowych Widnokręgów", wydawanych przez Związek Patriotów Polskich. Był korespondentem prasowym w Moskwie.
