Cel zwolnienia od pracy, jakim jest odzyskanie zdolności do jej ponownego wykonywania, osiąga się, stosując się do wskazówek medycznych. W zależności od charakteru przyczyny uniemożliwiającej pracę lekarz na zaświadczeniu umieszcza informację: „chory może chodzić" lub „powinien leżeć". W praktyce te zapisy można różnie interpretować, co wynika z ich lakonicznego brzmienia i braku jednoznacznych definicji tych zwrotów.
Pacjent na nogach
Dyspozycja „chory może chodzić" to często informacja pożądana przez pracownika czasowo niezdolnego do pracy z powodu choroby. Dość powszechnie uważa się bowiem, że takie zalecenie pozwala pracownikowi na wszelką aktywność – za wyjątkiem świadczenia pracy na rzecz pracodawcy. Inaczej mówiąc, pacjent może chodzić wszędzie, byleby nie do firmy.
Przykład
Pracownik zachorował zimą. Uwzględniając charakter choroby i poziom niedyspozycji zdrowotnej, lekarz wystawił mu zaświadczenie stwierdzające niezdolność do pracy z adnotacją „pacjent może chodzić". Czas rekonwalescencji pracownik postanowił przeznaczyć na poszukiwanie i zakup samochodu. Wiązało się to z wyjazdami, w tym poza województwo, w którym mieszkał. Mimo zalecenia „chory może chodzić", trudno tu przyjąć, że działania pracownika zmierzały do odzyskania właściwej dyspozycji zdrowotnej. Można uznać, że nie stosował się on do wskazań lekarskich.
Uwaga! Zalecenie „chory może chodzić" nie oznacza pełnej dowolności postępowania. Niezależnie od zaświadczenia, że etatowiec jest niezdolny do pracy, musi pamiętać o tym, że jej nie świadczy, a celem zwolnienia jest odzyskanie zdolności do jej wykonywania. Co do zasady w czasie zwolnienia lekarskiego pracownik powinien powstrzymać się od wszelkiej aktywności, która może zakłócić proces rekonwalescencji i tym samym opóźnić jego powrót do pracy.
Po chleb można wyjść
Jaką więc aktywność może podjąć niezdolny do pracy, aby nie zarzucić mu naruszenia wskazania lekarskiego „chory może chodzić"? Z całą pewnością ma prawo realizować wszelkie niezbędne czynności życia codziennego. Będą to więc np. podstawowe zakupy spożywcze czy dodatkowe formy spędzania czasu poza domem sprzyjające rekonwalescencji, np. spacery czy lekka gimnastyka zaordynowane przez lekarza.
