Radca prawny wystąpił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ze skargą na bezczynność Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych, wraz z wnioskiem o wymierzenie organowi grzywny.
WSA jednak 10 października 2014 roku postanowił odrzucić skargę z uwagi na jej niedopuszczalność. Przypomniał, iż zgodnie z ustawą Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sądy te sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, poprzez orzekanie w sprawach skarg na decyzje administracyjne, postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty. Ponadto oceniają skargi na pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego, wydawane w indywidualnych sprawach, akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej, a także na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania.
Ponadto sądy administracyjne orzekają także w przypadkach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach.
WSA zwrócił uwagę, iż dopuszczalność skargi na bezczynność uzależniona jest przede wszystkim od ustalenia, czy sprawa, której bezczynność dotyczy ma charakter sprawy z zakresu administracji publicznej i podlega kognicji sądu administracyjnego. Tymczasem postępowania w sprawach dyscyplinarnych podlegają kognicji sądu administracyjnego tylko w przypadku, gdy przepisy szczególne tak stanowią. W przypadku radców prawnych, zasady prowadzenia postępowania dyscyplinarnego zostały uregulowane w ustawie o radcach prawnych.
Sąd przypomniał, że postępowanie dyscyplinarne wszczyna się odpowiednio na wniosek rzecznika dyscyplinarnego, który jest oskarżycielem przed okręgowym sądem dyscyplinarnym lub Głównego Rzecznika Dyscyplinarnego, który występuje w roli oskarżyciela przed Wyższym Sądem Dyscyplinarnym. Rozstrzygnięcia sądu dyscyplinarnego zapadają w formie orzeczeń albo postanowień.
