Wniosek do TK złożyła Naczelna Rada Adwokacka w kwietniu 2015 r. Zakwestionowała konstytucyjność przepisów art. 6 ust. 1 i art. 8 ust. 6 ustawy o radcach prawnych (dalej: u.r.p.), a także konstytucyjność przepisu art. 82 Kodeksu postępowania karnego - w brzmieniu nadanym przez ustawę z 27 września 2013 roku o zmianie ustawy Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 1247). Kwestionowane przepisy stanowią, że radca prawny może występować przed sądami w charakterze obrońcy, a pomoc prawna polegająca na występowaniu przez radcę prawnego w charakterze obrońcy może być świadczona pod warunkiem, że radca prawny nie pozostaje w stosunku pracy.
Postanowieniem z 24 września 2015 Trybunał odmówił nadania wnioskowi dalszego biegu, na co NRA złożyła zażalenie. Jednak 23 grudnia 2015 TK postanowił nie uwzględniać zażalenia.
W uzasadnieniu Trybunał podkreśla, że rozszerzenie katalogu podmiotów uprawnionych do występowania w charakterze obrońcy w sprawach o przestępstwa i przestępstwa skarbowe, stanowi wyłączną kompetencję ustawodawcy. Zgodnie w przyjętym orzecznictwem Trybunału ustawodawca, tworząc poszczególne samorządy zawodowe, jest także uprawniony do określania zakresu pieczy nad wykonywaniem poszczególnych zawodów, w tym również do przyznania nowych uprawnień określonej grupie zawodowej.
- Jednocześnie przyznanie radcom kompetencji do występowania w charakterze obrońcy w sprawach o przestępstwa i przestępstwa skarbowe pośrednio wpływa także na sytuację adwokatów. Nie oznacza to jednak uznania, że NRA ma legitymację do kwestionowania konstytucyjności przepisów, które kształtują sytuację prawną innego samorządu zawodowego, a zatem bezpośrednio nie dotyczą sprawowania pieczy nad wykonywaniem zawodu adwokata - stwierdzili w uzasadnieniu sędziowie TK Leon Kieres, Piotr Tuleja i Stanisław Biernat.
