- Organ wydający decyzję chce zawrzeć w niej warunek. Czy może zrobić to w każdym przypadku, gdy uzna takie rozwiązanie za celowe?
Nie.
Elementy jakie powinna zawierać decyzja wymieniono w art. 107 § 1 kodeksu postępowania administracyjnego (dalej k.p.a.). Należą do nich m.in.: oznaczenie organu, data wydania, oznaczenie strony lub stron, powołanie podstawy prawnej, rozstrzygnięcie, uzasadnienie faktyczne i prawne oraz podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego pracownika upoważnionego do wydania decyzji (decyzja w formie dokumentu elektronicznego powinna zostać opatrzona kwalifikowanym podpisem elektronicznym).
W orzecznictwie zwraca się uwagę, że dany akt może być uznany za decyzję tylko wtedy, gdy zawiera co najmniej: oznaczenie organu wydającego akt, wskazanie adresata aktu, rozstrzygnięcie o istocie sprawy i podpis osoby działającej w imieniu organu. Brak tych elementów powoduje, że dane pismo nie jest decyzją (por. np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 lutego 2018 r., sygn. II GSK 734/16, LEX nr 2448854).
W art. 107 § 2 k.p.a. przewidziano, że przepisy szczególne mogą określać także inne (niż wymienione w 107 § 1 k.p.a.) składniki, które powinna zawierać decyzja. Takimi dodatkowymi składnikami są m.in.: termin, warunek, zlecenie czy klauzula natychmiastowej wykonalności decyzji. Termin ogranicza czasowo ważność decyzji. Zlecenie stanowi nakaz określonego zachowania się. Natomiast warunek uzależnia skutki przewidziane w decyzji od jego spełnienia. Jeżeli decyzja została wydana z zastrzeżeniem dopełnienia przez stronę określonego warunku, a strona nie dopełniła tego warunku, to organ, który wydał decyzję w I instancji, stwierdza jej wygaśnięcie (art. 162 § 1 pkt 2 k.p.a.).
