Polisa na życie lub dożycie: jak zainwestować w ubezpieczenie

Ubezpieczenie na życie uważane jest za polisę dla zamożnych, mających na utrzymaniu rodzinę. Może się jednak przydać każdemu, kto chce zabezpieczyć bliskich na wypadek swojej śmierci albo siebie na wypadek inwalidztwa.

Polisy mogą spełniać funkcje ochronne albo oszczędnościowo-inwestycyjne. Przed wyborem ubezpieczenia warto sprecyzować własne oczekiwania. Można to zrobić przy pomocy doradcy finansowego. Zapyta on o  stan cywilny, liczbę dzieci, dochody, oszczędności i plany na przyszłość.

Ubezpieczenia ochronne przydają się, jeśli w rodzinie jedna osoba zarabia znacząco więcej niż pozostałe, gdy spłacamy kredyt albo chcemy się zabezpieczyć na wypadek całkowitej niezdolności do pracy czy ciężkiej choroby. Ubezpieczenia oszczędnościowo-inwestycyjne z kolei służą do zgromadzenia pieniędzy na określone potrzeby, np. na starość.

Co w razie choroby

Można się ubezpieczyć na życie albo na dożycie, bądź na obie opcje łącznie. Ubezpieczenie na życie, czyli na wypadek śmierci, można zawrzeć na określony czas, np. na 20 czy 30 lat, albo dożywotnio. Świadczenie zostanie wypłacone, jeżeli w czasie, gdy ubezpieczony umrze, był objęty ochroną ubezpieczeniową. Zgromadzone środki otrzymają osoby przez niego uposażone. Zakres polisy można rozszerzyć o dodatkowe opcje, np. całkowite inwalidztwo,  niezdolność do pracy, śmierć w wypadku, pobyt w szpitalu czy ciężką chorobę. Klient sam decyduje, od czego i na jaką sumę się ubezpieczyć. Z ubezpieczenia wyłączone są jednak choroby, na które wcześniej chorował. Jeśli np. ktoś ma problemy z sercem, to polisa nie zapewni ochrony w razie zawału, a jeśli już walczył z nowotworem, to po wznowie choroby nie otrzyma świadczenia.

Ubezpieczenie na dożycie oznacza, że świadczenie zostanie wypłacone, gdy ubezpieczony osiągnie określony wiek, np. 65 lat. Jest to dobre rozwiązanie dla osób, które spodziewają się, że ich emerytura nie wystarczy na potrzebne wydatki, czyli praktycznie prawie dla każdego.

Ubezpieczenie na życie i dożycie jest rozwiązaniem najdroższym, ale też kompleksowym. Zbudowane jest z dwóch części: z ubezpieczenia na wypadek śmierci, gdy środki wypłacane są osobom uposażonym, oraz z ubezpieczenia na dożycie, w którym wypłata świadczenia następuje, gdy ubezpieczony dożyje określonego w umowie wieku.

Jeżeli mamy kilka polis i dojdzie do zdarzenia objętego ochroną, np. zawału czy inwalidztwa, to świadczenia z kilku polis kumulują się.

Skutki braku indeksacji

Przed skutkami inflacji wartość świadczeń chroniona jest dzięki indeksacji składki, czyli możliwości podwyższenia w każdą rocznicę polisy składki i sumy ubezpieczenia. Składka ubezpieczeniowa podnoszona jest na podstawie kryteriów przyjętych w umowie, przeważnie o wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych GUS za 12 miesięcy kalendarzowych  poprzedzających datę złożenia propozycji indeksacji.

Klient może zaakceptować proponowaną indeksację składki i sumy ubezpieczenia lub z niej zrezygnować, odmowa wiąże się jednak z tym, że po pewnym czasie, np. po dziesięciu latach, gdy dojdzie do zdarzenia ubezpieczeniowego, wysokość świadczenia może się okazać niewystarczająca.

Po zaakceptowaniu indeksacji ubezpieczony otrzymuje zaktualizowaną polisę.

Warunki odstąpienia

W początkowym okresie trwania umowy można od niej odstąpić. Zgodnie z art. 812 § 4 k.c. ubezpieczający ma prawo odstąpienia od umowy ubezpieczenia  w terminie 30 dni, a gdy ubezpieczający jest przedsiębiorcą – w terminie siedmiu dni  od dnia jej zawarcia. Za okres, przez który zakład ubezpieczeń udzielał ochrony, należy mu się jednak składka.