Amant z antypodów

Na festiwalu w Monte Carlo sympatycznego Australijczyka witały histeryczne krzyki fanek. Tak jest wszędzie – i wcale się nie dziwię, bo Simon Baker naprawdę fascynuje kobiety. Nie wiem tylko, co działa mocniej: niekwestionowany urok i charyzma aktora z Antypodów czy może nasz podświadomy lęk, że posiadł on niezwykłe umiejętności swojego serialowego bohatera.

W Monte Carlo gwiazdor zaprezentował odmieniony image: dłuższe włosy i okulary w modnych oprawkach. Na konferencji prasowej wystąpił w doskonale skrojonym jasnym garniturze, podobnym do tych, jakie nosi czarujący „mentalista” – Patrick Jane.

Jak się okazuje, obu panów łączy też słabość do europejskich samochodów: – To był mój pomysł – opowiada Baker. – Nie wyobrażałem sobie, żeby mój bohater jeździł np. chevroletem. Jedną z moich ulubionych marek jest Citroen DC. Oczywiście, w ekipie nikt o takim aucie nie słyszał, więc wytłumaczyłem im, że to kultowy wóz, wyprzedzający swoje czasy, rodzaj motoryzacyjnego dinozaura, który zawsze jest modny.

O innych podobieństwach do Patricka Jane, którego przenikliwy umysł, zdolność dedukcji i niekonwencjonalne metody śledztwa pozwalają rozwikłać najtrudniejsze zagadki kryminalne, aktor mówi skromnie: – Grać „mentalistę” to nie to samo, co nim być. Ale cieszę się, że mogę chociaż poudawać kogoś takiego w telewizji.

Baker ma do swej popularności zdrowy dystans. – Moje życie na pewno się zmieniło, stałem się rozpoznawalny, ale nie przesadzajmy: gdy idę ulicą w Los Angeles, mieście gwiazd, nie oblegają mnie hordy fanów. Ludzie szanują moją prywatność. A relatywizować sukces najlepiej mnie uczą moje własne dzieci.

Nie pojawił się w show-biznesie wczoraj, ale – rzeczywiście – dopiero rola w „Mentaliście” przyniosła mu status międzynarodowej gwiazdy. Sam zresztą na początku marzył o innego rodzaju karierze. Wspomina, że kiedy był nastolatkiem, poza deską surfingową obchodziło go niewiele. Właśnie jako surfer odnosił sukcesy sportowe, grał też w piłkę wodną.

Urodził się 30 lipca 1969 roku w Launceston na Tasmanii. Kiedy był dzieckiem, rodzice się rozwiedli, a matka – nauczycielka angielskiego, potem także aktorstwa – ponownie wyszła za mąż. Simon przez długi czas używał dwóch nazwisk: po ojcu i po ojczymie (Denny). Dorastał w pięknym miejscu, w bliskim kontakcie z naturą. I właśnie australijskich pejzaży brakuje mu dziś w Ameryce najbardziej, choć mieszka w słonecznym Malibu.

Pierwsze doświadczenia zawodowe zbierał w teledyskach jako… tancerz. Zdobył popularność w latach 80. i 90., grając w soap operach, takich jak „Dom i dalej” czy „Szkoła złamanych serc”. W 1992 roku otrzymał telewizyjną nagrodę Logie dla najbardziej obiecującego debiutanta. W Hollywood zaistniał dzięki filmowi „Tajemnice Los Angeles” (1997), gdzie zagrał aktora geja, ale szerszy rozgłos zyskał dopiero dzięki serialowi „Obrońca” (2001 – 2004). Za rolę prawnika, który reprezentuje w sądzie pokrzywdzone dzieci, był nominowany do Złotego Globu.

Zaczął dostawać coraz ciekawsze propozycje: wystąpił m.in. w kostiumowym filmie „Afera naszyjnikowa” (2001) u boku Hilary Swank, komediodramacie „Księga miłości” (2004), horrorze „Ziemia żywych trupów” (2005) oraz głośnej ekranizacji książkowego bestsellera „Diabeł ubiera się u Prady” (2006) z Meryl Streep i Anne Hathaway.

Od 2002 roku regularnie wymieniany jest w gronie najprzystojniejszych aktorów świata, m.in. w rankingu magazynu „People”. Ale prawdziwy sukces przyszedł wraz z „Mentalistą”. Oprócz popularności rola Patricka Jane przyniosła Australijczykowi nominacje do prestiżowych nagród: Emmy i Złotego Globu. Sprawdził się też jako reżyser kilku odcinków.

Jest wzorowym mężem – od 12 lat – aktorki Rebecki Rigg i ojcem trójki dzieci. Mówi, że żona pomaga mu przy wyborze scenariuszy, ale jest też najsurowszym krytykiem. Zapytany o sekret wyjątkowo jak na show-biznes solidnego małżeństwa, odpowiada: – Żadnego sekretu nie ma: związek dwojga ludzi wymaga po prostu pracy i umiejętności zawierania kompromisów.