Laila Medina
Rzecznik generalna
Laila Medina urodziła się w 1971 r. w Jełgawie (Łotwa). Studiowała w międzynarodowym instytucie prawa morskiego (IMO International Maritime Law Institute, Malta) i uzyskała tam w 1995 r. dyplom magistra międzynarodowego prawa morza. Rok później otrzymała na uniwersytecie łotewskim świadectwo uprawniające do wykonywania zawodu adwokata. W 2002 r. uzyskała dyplom magistra prawa Unii w wyższej szkole prawa w Rydze.
W 1995 r. podjęła pracę w łotewskim ministerstwie transportu jako kierownik wydziału prawnego i zastępczyni dyrektora departamentu morza. Pracowała na tym stanowisku do 2002 r., kiedy to otrzymała w tym ministerstwie funkcję doradczyni sekretarza stanu do spraw europejskich.
W latach 2004–2005 L. Medina urzędowała jako zastępczyni dyrektora biura spraw europejskich w kancelarii stanu Republiki Łotewskiej.
W 2005 r. została dyrektorką departamentu planowania polityki w łotewskim ministerstwie sprawiedliwości. Po 2006 r. pełniła w łotewskim ministerstwie sprawiedliwości funkcje zastępczyni sekretarza stanu do spraw polityki sektorowej oraz, w latach 2009–2021, zastępczyni sekretarza stanu do spraw polityki prawnej.
Część kariery zawodowej L. Medina poświęciła też nauczaniu. W latach 1998–2006 była wykładowczynią prawa europejskiego i prawa instytucjonalnego Unii Europejskiej w szkole administracji publicznej (Valsts administrācijas skola, Łotwa). W 2012 r. prowadziła szkolenia dla sędziów i notariuszy dotyczące rozporządzenia Rzym III. Od 2008 r. była członkinią rady wydziału prawa wyższej szkoły handlowej Turība (Biznesa augstskola Turība, Łotwa).
Nicholas Emiliou
Rzecznik generalny
Nicholas Emiliou urodził się w Famagouste (Cypr). W 1986 r. uzyskał dyplom ukończenia studiów prawniczych na uniwersytecie narodowym im. Kapodistriasa w Atenach. Kontynuował studia w szkole ekonomii i nauk politycznych w Londynie (London School of Economics and Political Science, Zjednoczone Królestwo), gdzie w 1987 r. uzyskał tytuł magistra prawa europejskiego. W 1991 r. uzyskał dyplom doktora prawa na uniwersytecie w Londynie.
Na tym ostatnim uniwersytecie rozpoczął też karierę akademicką jako pracownik naukowy, którym był w latach 1988–1991. Następnie poświęcił się nauczaniu prawa europejskiego: w latach 1991–1993 na uniwersytecie w Southampton, a w latach 1993–1994 w Queen Mary and Westfield College, University of London. W latach 1995–1997 kierował katedrą integracji europejskiej im. Jeana Monneta na uniwersytecie w Durham. W latach 1994–1997 łączył tę działalność z funkcją honorowego starszego pracownika naukowego na uniwersytecie w Londynie (University College London) oraz specjalnego doradcy ministra spraw zagranicznych Cypru.
W latach 1997–1998 był ministrem pełnomocnym w departamencie Unii Europejskiej ministerstwa spraw zagranicznych Cypru, a w latach 1998–1999 – zastępcą stałego przedstawiciela Republiki Cypru przy Unii Europejskiej.
W latach 1999–2002 N. Emiliou był ambasadorem nadzwyczajnym i pełnomocnym Republiki Cypru w Irlandii.
W latach 2002–2004 był stałym przedstawicielem Republiki Cypru przy Radzie Europy oraz przedstawicielem rządu Cypru w sprawach przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka.
W 2004 r. został mianowany stałym przedstawicielem Republiki Cypru przy Unii Europejskiej i urzędował na tym stanowisku do 2008 r. W tym czasie N. Emiliou został powołany również na stałego doradcę ministra spraw zagranicznych Cypru; funkcję tę sprawował do 2012 r.
W latach 2012–2017 był stałym przedstawicielem Republiki Cypru przy ONZ w Nowym Jorku, a następnie ponownie desygnowano go na stanowisko stałego przedstawiciela Republiki Cypru przy Unii Europejskiej, na kadencję trwającą od roku 2017 do 2021. W latach 1995–2016 zasiadał ponadto w gronie arbitrów Stałego Trybunału Arbitrażowego w Hadze (Niderlandy).
Tamara Ćapeta
Rzecznik generalna
Tamara Ćapeta urodziła się w 1967 r. w Zagrzebiu (Chorwacja). Studiowała prawo na uniwersytecie w Zagrzebiu, gdzie w 1991 r. uzyskała dyplom ukończenia studiów prawniczych. Studiowała następnie w Kolegium Europejskim w Brugii (Belgia), gdzie w 1993 r. otrzymała tytuł Advanced Master of Arts in European Studies. Po powrocie na uniwersytet w Zagrzebiu rozpoczęła przewód doktorski i w 2001 r. otrzymała tytuł doktora prawa.
W 1992 r. T. Ćapeta rozpoczęła działalność zawodową jako urzędniczka w chorwackim ministerstwie spraw zagranicznych, w departamencie integracji europejskiej i w departamencie agencji ONZ z siedzibą w Europie. W latach 1994–1997 prowadziła prace badawcze na temat integracji europejskiej w instytucie rozwoju i stosunków międzynarodowych.
W 1997 r. rozpoczęła karierę akademicką jako asystent uniwersytecka w katedrze prawa handlowego i handlu międzynarodowego wydziału ekonomii uniwersytetu w Zagrzebiu. Od 2002 r. była profesor wydziału prawa uniwersytetu w Zagrzebiu, gdzie była też jednym z założycieli katedry europejskiego prawa publicznego.
W latach 2013–2014 T. Ćapeta kierowała wydziałem tłumaczeń języka chorwackiego w Dyrekcji Generalnej do spraw Wielojęzyczności Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, po czym powróciła do pracy dydaktycznej na uniwersytecie w Zagrzebiu. W latach 2015–2021 była kierownik katedry europejskiego prawa publicznego oraz dyrektorką programu studiów III stopnia prawa europejskiego. W 2018 r. była założycielką centrum doskonałości Jeana Monneta, w którym badania dotyczyły praworządności, i którego była koordynatorką w latach 2018–2021.
T. Ćapeta jest autorką licznych publikacji z dziedziny prawa Unii. Założyła międzynarodowe czasopismo o prawie Unii, dotychczas jedyne takie w Chorwacji. W latach 2010–2015 była jego redaktor naczelną. W okresie pracy dydaktycznej na uniwersytecie w Zagrzebiu była również w latach 2005–2010 profesor zaproszoną prawa Unii w programie wymiany wydziału prawa uniwersytetu Indiany (Indiana University, USA), w 2016 – na uniwersytecie w Pittsburghu (University of Pittsburgh, USA) i na chińskim uniwersytecie nauk politycznych i prawa (Zhōngguó Zhèngfǎ Dàxué, Chiny). Kształciła sędziów i urzędników chorwackich w ramach programów kształcenia ustawicznego z prawa Unii, prowadzonych przez akademię sądownictwa i państwową szkołę administracji publicznej.
W 2020 r. T Ćapeta została powołana przez wspólny komitet Unii Europejskiej na członka organu arbitrażowego na podstawie umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa. Zaprzestała wykonywania tej funkcji po otrzymaniu mianowania na rzecznik generalną w Trybunale Sprawiedliwości.
