Hipotetyczny klient, ewentualne roszczenia. PUODO i NSA blokują banki 

Skarżące banki powoływały się także na prawnie uzasadniony interes realizowany przez administratora danych, jakim jest ewentualne dochodzenie roszczeń powstałych w związku z wykonywaniem czynności bankowych oraz innych wynikających z przepisów powszechnie obowiązujących (art. 6 ust. 1 lit. f RODO). Tyle że zdaniem PUODO i NSA przesłanka ta dotyczy sytuacji już istniejącej, nie zaś takiej, gdy dane są przetwarzane w celu zabezpieczenia się przed ewentualnym roszczeniem.

- Na gruncie RODO niedopuszczalne jest – gdy nie zawarto umowy kredytowej – dalsze przetwarzanie danych osobowych wnioskodawcy „na przyszłość” w zupełnie innych celach niż je zebrano, gdy nie można zrekonstruować wyraźnej podstawy prawnej takich działań - wskazał NSA.

BIK zaprezentował w skardze kasacyjnej stanowisko, że pozyskanie danych na etapie złożenia wniosku kredytowego uprawnia SKOK do ich dalszego (dosyć długiego) przechowywania po odmowie zawarcia umowy kredytowej w celu budowy modeli scoringowych. To narzędzia wykorzystywane przez banki do oceny zdolności kredytowej i analizy ryzyka kredytowego przez okres 5 lat od dnia złożenia zapytania, a w celach statystycznych i analiz przez okres 10 lat od dnia przekazania zapytania do BIK, a nawet 12 lat. - Gdyby podzielić takie stanowisko, to regulacje zawarte w art. 105a Prawa bankowego ograniczające w czasie przypadki przetwarzania danych klientów z umów kredytowych byłyby pozbawione wartości prawnej i skuteczności - uważa NSA.

To kolejne takie orzeczenia. W lipcu NSA uwzględnił dwie skargi kasacyjne Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych w sprawach Santander Consumer Banku, ING Banku Śląskiego oraz Biura Informacji Kredytowej S.A.   W jednej z nich organ stwierdził, że ewentualne przyszłe roszczenia byłego klienta banku nie uzasadniają przetwarzania jego danych osobowych. W drugiej zaś, że bank, jak i BIK są zobowiązane do zaprzestania przetwarzania danych osobowych dotyczących zapytań kredytowych, które nie zakończyły się zawarciem umowy.

sygn. akt III OSK 1552/22 i III OSK 1877/22