Stan faktyczny
W styczniu 2013 r. hiszpańska spółka Bankia rozpoczęła konsultacje z przedstawicielami pracowników w celu przeprowadzenia zwolnienia grupowego. W ich rezultacie zawarto porozumienie określające kryteria, jakie należy stosować w celu wybrania pracowników, którzy zostaną zwolnieni, oraz kryteria ustalające pierwszeństwo zachowania zatrudnienia w przedsiębiorstwie.
W listopada Bankia doręczyła pracownicy, będącej wówczas w ciąży, wypowiedzenie zgodnie z porozumieniem zawartym w ramach specjalnej grupy negocjacyjnej. W piśmie tym wskazano w szczególności, że w konkretnym przypadku prowincji, w której owa pracownica pracowała, konieczne jest dokonanie znacznej redukcji zatrudnienia oraz że z postępowania w sprawie oceny przeprowadzonej w ramach przedsiębiorstwa w okresie konsultacji wynika, że pracownica ta uzyskała jedną z najniższych ocen w prowincji.
Kobieta postanowiła wystąpić na drogę sądową. W pierwszej instancji przegrała, ale odwołała się do Sądu Najwyższego Katalonii. Ten zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej o dokonanie wykładni ustanowionego w dyrektywie 92/85 (w sprawie bezpieczeństwa i zdrowia pracownic w ciąży) zakazu zwalniania pracownic w ciąży, w kontekście procedury zwolnienia grupowego w rozumieniu dyrektywy 98/59 w sprawie zwolnień grupowych.
Dyrektywa 92/85 zakazuje zwalniania pracownic w okresie od początku ciąży do końca urlopu macierzyńskiego, chyba że zachodzą szczególne przyczyny, niezwiązane z ich stanem, dopuszczone w prawie krajowym lub praktyce.
Wyrok TSUE
W ogłoszonym w czwartek wyroku Trybunał orzekł, że dyrektywa 92/85 nie stoi na przeszkodzie przepisom krajowym pozwalającym na zwolnienie pracownicy w ciąży ze względu na zwolnienie grupowe.
