O ten zaszczytny tytuł walczyło 11 kandydatów zgłoszonych przez osoby fizyczne i prawne, w tym samorządy zawodów prawniczych, organizacje pozarządowe, instytucje państwowe i samorządowe. Kandydatury oceniała Kapituła złożona z prawników, m.in. prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego, rzecznika praw obywatelskich, ministra sprawiedliwości, prezesa Krajowej Rady Radców Prawnych, prezesa Naczelnej Rady Adwokackiej, przedstawicieli Fundacji Uniwersyteckich Poradni Prawnych, a także laureatów i laureatek poprzednich edycji konkursu. Pracom Kapituły przewodniczył sędzia TK w stanie spoczynku Wojciech Hermeliński.
Konkurs Prawnik Pro Bono organizowany jest od 2003 roku przez Fundację Uniwersyteckich Poradni Prawnych i „Rzeczpospolitą”. Ideą jest promowanie prawników aktywnie zaangażowanych na różne sposoby w działalność społeczną i pomoc prawną bez finansowej gratyfikacji.
Wytrwałość i odwaga
Jak czytamy w uzasadnieniu werdyktu, Kapituła Konkursu Prawnik Pro Bono w sposób szczególny doceniła nie tylko wiedzę oraz umiejętności argumentacyjne, ale przede wszystkim wytrwałość i odwagę Małgorzaty Mączki-Pacholak.
Pani mecenas od wielu lat jest zaangażowana w działalność pro bono, ściśle współpracując m.in. z Fundacją Panoptykon, Helsińską Fundacją Praw Człowieka oraz Polskim Towarzystwem Prawa Antydyskryminacyjnego. Angażuje się również na rzecz równości i praw osób LGBT+.
Prowadziła wiele spraw dotyczących ochrony prawa do prywatności, praw osób z niepełnosprawnościami, dyskryminacji w zatrudnieniu, prawa do nauki oraz dostępu do sądu czy dostępu do informacji publicznej. Jej działania przyczyniły się do znaczących zmian w obszarze ochrony praw człowieka, w tym do wydania dwóch przełomowych wyroków Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w polskich sprawach: potwierdzającego naruszenie przez Polskę Konwencji poprzez niestworzenie odpowiednich zabezpieczeń przed nadmierną i nieuzasadnioną ingerencją w życie prywatne oraz brak właściwej ochrony tajemnicy zawodowej, w tym adwokackiej i obrończej. Drugie, niezwykle istotne orzeczenie ETPCz, stwierdzające naruszenie praw człowieka, dotyczyło braku jakiejkolwiek formy uznania związków par tej samej płci oraz zobowiązywało polskiego ustawodawcę do wprowadzenia stosownych regulacji prawnych.