Samochody służbowe często są wykorzystywane przez pracowników również na ich cele prywatne. Praktykę tę dostrzegł ustawodawca. Począwszy od 1 stycznia 2015 roku w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. DzU z 2018 r. poz. 200 ze zm.) istnieje zapis, zgodnie z którym wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:
- dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm3 – 250 zł miesięcznie;
- dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm3 – 400 zł miesięcznie.
Czytaj także: Czy ryczałt za jazdy prywatne obejmuje koszty paliwa
Ponadto w art. 12 ust. 2b i 2c ustawy o PIT wskazano, że w przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca, wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 kwot określonych w art. 12 ust. 2a. Jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością określoną w art. 12 ust. 2a albo ust. 2b, a odpłatnością ponoszoną przez pracownika (art. 12 ust. 2c).
