Wynika tak z odpowiedzi Ministerstwa Finansów na interpelację poselską nr 16 104. Poseł Jan Kamiński pytał, czy resort zamierza wprowadzić inne ulgi, które poprawią sytuację niepełnosprawnych.
Według ministerstwa obowiązujące preferencje dostatecznie uwzględniają trudną sytuację tych osób. Minister przypomniał, że zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=F8096E6A42B006C4064FBB3768323A0D?id=346580]ustawy o PIT[/link] mogą one odliczyć od dochodu wydatki na cele rehabilitacyjne oraz cele związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych. Chodzi o opłaty poniesione w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub mającego na utrzymaniu taką osobę.
Katalog tych wydatków został określony w art. 26 ust. 7a ustawy o PIT. Zalicza się do nich m.in. nakłady na adaptację i wyposażenie mieszkań, przystosowanie pojazdów oraz na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu do rehabilitacji, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego. Odpis przysługuje także m.in. na zakup materiałów szkoleniowych i odpłatny pobyt na turnusie rehabilitacyjnym.
Osoba, której dotyczy wydatek, musi posiadać orzeczenie o zakwalifikowaniu do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, decyzję przyznającą rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo orzeczenie o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16. roku życia.
Wydatki te podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały sfinansowane ze środków np. zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Ich wysokość ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie. Nie ma więc limitu odliczenia.
