Warto odliczyć stratę z poprzednich lat

Podatek płacimy od dochodu. Czyli wtedy, gdy przychody z działalności gospodarczej są wyższe od kosztów jej prowadzenia. Jeśli jest odwrotnie, wychodzi nam strata. Możemy ją odliczać przez następne pięć lat.

Stratę z działalności gospodarczej za ostatni rok wykazujemy w pozycji 56 zeznania PIT-36. Rozliczymy ją w następnych latach (można to też zrobić przy wyliczaniu miesięcznych bądź kwartalnych zaliczek na PIT).

Z kolei stratę z ubiegłych lat wpisujemy  w pozycji 143 formularza PIT-36. Tylko jednak tę jej część, którą chcemy (możemy) odliczyć.

Pamiętajmy, że na rozliczenie straty mamy pięć lat, jednorazowo wolno jednak odliczyć maksymalnie 50 proc. (proporcje możemy ustalić dowolnie, np. po 25 proc. przez cztery lata). Wpisana w pozycji 143 kwota nie może też oczywiście przekroczyć wykazanego wcześniej w zeznaniu dochodu.

Przykład:

Pan Kowalski poniósł w 2012 r. stratę z działalności w wysokości 9200 zł. Dochód za 2013 r. może obniżyć maksymalnie o jej połowę, tj. 4600 zł. Drugą część straty może odliczyć w następnym roku.

Jeżeli przedsiębiorca ma za niski dochód, aby odliczyć połowę straty, może ją rozliczać w następnych latach. W jednym roku wolno też rozliczyć straty z kilku lat.

Przykład:

Pan Kowalski w zeznaniu za 2010 r. wykazał stratę z działalności w kwocie 10 tys. zł. Od dochodu za 2011 r. odliczył jej połowę (5000 zł). W 2012 r. znowu poniósł stratę, tym razem 20 tys. zł. W rozliczeniu za 2013 r. może odliczyć połowę straty z 2010 r. (5000 zł) i połowę straty z 2012 r. (10 tys. zł). W latach 2014–2017 może rozliczyć pozostałą część straty z 2012 r. (10 tys. zł) .

Stratę z działalności może też wykazać przedsiębiorca płacący podatek liniowy. Rozlicza ją na takich samych zasadach jak osoba opodatkowana według skali. Bieżącą wykazuje w pozycji 16 formularza. Z ubiegłych lat w pozycji 23.

Stratę poniesioną w roku, w którym rozliczaliśmy się według skali, można odliczyć od dochodów opodatkowanych stawką liniową. Jeśli zaś ponieśliśmy stratę, płacąc podatek  liniowy, pomniejszamy o nią dochód w roku, w którym odprowadzamy PIT progresywny.

Przykład:

Pan Kowalski założył firmę w 2012 r. Na początku sporo w nią inwestował, tak więc pierwszy rok zakończył stratą. W 2013 r. przewidywał już duże zyski z działalności, wybrał więc podatek liniowy. Może pomniejszyć ubiegłoroczny dochód o stratę z 2012 r., mimo  że rozliczał się wtedy według skali podatkowej.

Przedsiębiorca może też zakończyć jedną działalność i rozpocząć drugą, pomniejszając dochód o stratę z poprzedniej firmy.

Przykład:

Pan Kowalski w latach 2011–2012 był wspólnikiem w spółce komandytowej. Działalność przynosiła straty i spółka została zlikwidowana. W styczniu 2013 r. pan Kowalski założył jednoosobową firmę. Od uzyskanego dochodu może odliczać swoją stratę z działalności w spółce. W zeznaniu za 2013 r. może wykazać maksymalnie połowę straty z 2011 r. i połowę z 2012 r.

Stratę mogą też odliczać osoby, które obracają papierami wartościowymi. Wykazują ją w formularzu PIT-38.

Z tej możliwości często korzystają gracze giełdowi wykorzystujący do wytworzenia straty spadki notowań. Sprzedają przecenione akcje, a następnie je odkupują. Zawartość portfela jest podobna, natomiast w rozliczeniu rocznym mogą wykazać podatkową stratę.

Prawo do pomniejszenia dochodu o stratę z poprzednich lat mają także osoby zarabiające na najmie (opodatkowane na podstawie ustawy o PIT). Będzie tak zwłaszcza wtedy, gdy sporo inwestowały w nieruchomość, a zyski z wynajmu osiągają dopiero po jakimś czasie.

Oczywiście straty nie wolno rozliczać dowolnie, może ona pomniejszać dochody tylko z tego samego źródła. Nie można więc dochodów z najmu rozliczanego poza działalnością gospodarczą pomniejszyć o stratę z firmy.

Ustawa o PIT wyklucza też odliczenie straty ze sprzedaży rzeczy.

Przykład: