Fiskus niechętnie zgadza się dziś na stosowanie ułatwień podatkowych dla nauczycieli prowadzących prywatne lekcje czy korepetycje. W swojej niechęci doszedł do paradoksalnej interpretacji, preferującej kształcenie raczej w obcych językach niż w ojczystym.
Sprawa dotyczy zwolnienia dla prywatnego nauczania – nie tylko muzyki – „na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym, świadczonych przez nauczycieli”. Tak brzmi art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy o VAT.
Z najnowszej interpretacji, wydanej 21 grudnia 2023 r., można wyciągnąć osobliwy wniosek: zwolnienie przysługuje zależnie od tego, czy lekcje dotyczą śpiewania po polsku czy w innych językach. O wydanie interpretacji wniosła nauczycielka, m.in. fonetyki śpiewu po angielsku, zachowania na scenie i pisania tekstów piosenek.
W interpretacji przyznano, że warunek bycia nauczycielem spełnia każdy, kto ma odpowiednie przygotowanie zawodowe i nawet niekoniecznie spełnia wymogi ustawy – Karta nauczyciela. Przytoczono też wiele wyroków Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej i dotyczących unijnej dyrektywy o VAT, przyznającej zwolnienie dla „nauczania prywatnego przez nauczycieli, obejmujące kształcenie powszechne lub wyższe”. KIS wskazała m.in. wyroki o sygnaturach C-445/05 i C-473/08, z których wynika, że zwolnienie dotyczy szeroko pojętego nauczania, niekoniecznie szkolnego czy uniwersyteckiego. Wyłączano jedynie „rekreacyjny” charakter takiej nauki.
Okazało się jednak, że dla KIS kluczowe były inne wyroki: C-449/17, dotyczący szkoły nauki jazdy samochodem, a także C-47/19 w sprawie nauczania... surfingu i żeglarstwa. Fiskus potraktował naukę śpiewu podobnie do sportów wodnych czy autoszkoły i odmówił zastosowania zwolnienia. W interpretacji czytamy, że w świetle orzecznictwa TSUE nauczanie śpiewu nie ma „charakteru kształcenia powszechnego ani wyższego, gdyż nie wiąże się z przekazywaniem wiedzy i kompetencji dotyczących obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin”.
