Fiskus wspiera rehabilitację niepełnosprawnych

Odliczenie niektórych wydatków od dochodu jest limitowane, inne odlicza się w całości.

Warunkiem korzystania z ulgi na cele rehabilitacyjne jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

-Orzeczenia o zakwalifikowaniu do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, odpowiadających I, II lub III grupie inwalidztwa,

-Decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy albo rentę szkoleniową, albo

-Orzeczenia o rodzaju i stopniu niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 lat, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Prawo do tych odliczeń przysługuje oczywiście także wówczas, gdy osoba, której wydatek dotyczy, ma wydane przed 1 września 1997 roku orzeczenie o przyznaniu grupy inwalidzkiej: I, II lub III, albo – w odniesieniu do dzieci do lat 16 – orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez lekarza specjalistę.

Korzystać z tej ulgi może też osoba bliska mająca na utrzymaniu niepełnosprawnego, ale tylko wówczas, gdy należy on do następującego kręgu: współmałżonek, dziecko własne lub adoptowane, dziecko obce przyjęte na wychowanie, pasierb, rodzice, teściowie, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe.

Bliski może w zeznaniu za dany rok odliczać wydatki na rehabilitację jedynie pod warunkiem, że dochody osoby niepełnosprawnej pozostającej na jego utrzymaniu nie przekroczyły w tym roku 9120 zł. Jeśli okazały się wyższe, a wydatki te pokrywał sam niepełnosprawny, to oczywiście on skorzysta z tej ulgi.

Ulga obejmuje wydatki faktycznie poniesione w danym roku.

Tylko niektóre są limitowane, inne odlicza się bez ograniczeń kwotowych, zasadniczo w pełnej wysokości (ramki obok). Jednak nie można np. korzystać z odliczenia na dojazdy samochodem osobowym na zabiegi, jeśli niepełnosprawny w danym roku takim zabiegom się nie poddawał.

Wydatki na medykamenty rozlicza się za okresy miesięczne. Z odliczenia można skorzystać, jeżeli wydatki te przekraczały w danym miesiącu 100 zł. Ulga na lekarstwa obejmuje tylko różnicę (nadwyżkę) między wskazaną kwotą (100 zł) a tym, co rzeczywiście wydano w danym miesiącu.

Jeżeli więc niepełnosprawny przeznaczył w danym miesiącu na leki np. 195 zł, ma prawo odliczyć od dochodu 95 zł (195 zł – 100 zł). W celu ustalenia odliczenia przysługującego za cały rok trzeba zsumować odliczenia za poszczególne miesiące.

Zdarza się, że nie we wszystkich miesiącach niepełnosprawny ponosi wydatki na leki, bo np. realizuje jednorazowo recepty obejmujące leki potrzebne na trzy miesiące. Jest to nawet z punktu widzenia ulgi korzystne. Powiedzmy, że tak postępuje osoba, której wydatki na ten cel w skali miesiąca wynoszą 195 zł, czyli na trzy miesiące 585 zł. W takim wypadku za miesiąc, w którym zrealizuje receptę, może pomniejszyć dochód o 485 zł (585 zł – 100 zł). Jak łatwo policzyć, gdyby te same wydatki zostały rozłożone na trzy miesiące, odliczenie będzie wnosiło tylko 285 zł (95 zł x 3).

Niezbędnym warunkiem odliczenia jest też stwierdzenie przez lekarza specjalistę, że niepełnosprawny powinien stosować określone specyfiki stale lub czasowo. Ulga na lekarstwa przysługuje wszystkim osobom mającym stwierdzone inwalidztwo, także inwalidom II i III grupy. Objęte są nią oczywiście również wydatki na medykamenty dla niepełnosprawnych dzieci do lat 16.

Wydatki na cele rehabilitacyjne odlicza się od dochodu, jeśli nie były finansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych lub Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych ani ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia. Nie mogą też być zwrócone podatnikowi w żadnej innej formie.

Jeśli były częściowo sfinansowane z tych funduszy (częściowo zwrócone), odlicza się różnicę między tym, co zapłacił sam niepełnosprawny (lub podatnik utrzymujący taką osobę), a kwotą sfinansowaną z wymienionych funduszy.

Adaptacja i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności

Przystosowanie pojazdów mechanicznych (np. samochodów) do potrzeb wynikających z niepełnosprawności

Zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego

Zakup wydawnictw oraz materiałów (pomocy) szkoleniowych

Odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym oraz odpłatne przejazdy na taki turnus środkami transportu publicznego

Odpłatność za pobyt na leczeniu uzdrowiskowym, w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych, pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne, a także odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego do tych placówek

Opiekę pielęgniarską w domu nad niepełnosprawnym w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze dla niepełnosprawnych z I grupą inwalidztwa

Opłacenie tłumacza języka migowego

Odpłatność za kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych do ukończenia 25. roku życia, a także odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego

Odpłatny, konieczny przewóz osoby niepełnosprawnej na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:

– karetką transportu sanitarnego (bez względu na grupę inwalidztwa)

– również innymi środkami transportu (np. taksówką), ale tylko gdy niepełnosprawny należy do I lub II grupy inwalidzkiej, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16; odliczenie to nie dotyczy inwalidów III grupy

Uwaga. Te wydatki muszą być udokumentowane rachunkami, dowodami wpłaty bądź pokwitowaniami.

Używanie samochodu osobowego osoby niepełnosprawnej z I lub II grupą inwalidztwa lub niepełnosprawności, albo bliskiego utrzymującego taką osobę lub dziecko niepełnosprawne do lat 16, do przewozu na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne – w wysokości do 2280 zł; pojazd musi być własnością albo współwłasnością niepełnosprawnego lub osoby go utrzymującej,

Opłacenie przewodników osób niewidomych z I lub II grupą inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej rocznie 2280 zł,

Utrzymanie przez osoby niewidome psów przewodników, do tego samego limitu, czyli do 2280 zł rocznie. Uwaga. Tych wydatków nie trzeba dokumentować.