Tak orzekł WSA w Krakowie 16 lutego 2011 (I SA/Kr 1430/10).
Skarżący byli współwłaścicielami nieruchomości z kondygnacją strychową. Przedmiotem sporu był problem uznania owej kondygnacji za poddasze użytkowe w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (upol).
Podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości stanowi powierzchnia użytkowa budynku, do której zalicza się powierzchnię kondygnacji, natomiast za kondygnację uważa się również poddasze użytkowe (art. 4 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 1a ust. 1 pkt 5 upol).
Organ nie uznał strychu za powierzchnię użytkową, bo nie odpowiada on definicji kondygnacji zawartej w § 3 pkt 16 rozporządzenia ministra infrastruktury z 12 kwietnia 2002 w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.
Skarżący nie zgadzali się z takim rozstrzygnięciem, wskazując na niedopuszczalność przyjęcia na potrzeby prawa podatkowego definicji przeniesionych z przepisów prawa budowlanego. To narusza ich zdaniem zasadę autonomiczności prawa podatkowego. Jak podnosili, w wypadku pojęć budynku i budowli upol odsyła wprost do przepisów prawa budowlanego, natomiast przy pojęciu poddasza użytkowego nie zajdziemy takiego odesłania.