Zadośćuczynienie za śmierć siostry w wypadku

Ustalając kwotę zadośćuczynienia sąd zwrócił uwagę, iż z opinii psychiatrycznej i psychologicznej wynika, że obecnie u E.S. nie widać wyraźnych symptomów lub trudności w funkcjonowaniu, które można by uznać za utrzymujące się konsekwencje śmierci siostry. Jednak długi okres utrzymywania się tych symptomów spowodował, iż uzasadnione jest mówienie u niej o długotrwałym uszczerbku na zdrowiu. Z drugiej jednak strony, miarkując wysokość zadośćuczynienia, miał również na względzie fakt, że w wieku 12 lat powódka była dzieckiem, nie ukształtowanym psychicznie i osobowościowo. Obecnie występujące zaburzenia emocjonalne i adaptacyjne powódki mają podłoże wieloczynnikowe. Ich natężenie nie wpływa dezorganizująco na codzienne funkcjonowanie. Poczucie depresji jest w powódki jedynie subiektywne, nie korzysta ona obecnie z leczenia psychologiczno-psychiatrycznego, podjęła studia, ma plany na przyszłość. W związku z tym, sąd zdecydował, że krzywda powódki będzie w całości zrekompensowana zadośćuczynieniem w wysokości 50 tys. zł.

Z takim orzeczeniem nie zgodził się ubezpieczyciel, który podniósł,  że roszczenie co do zasady nie było usprawiedliwione, ponieważ art. 448 Kodeksu cywilnego w związku z art. 24 § 1 k.c. nie pozwala na zasądzenie zadośćuczynienia pieniężnego od ubezpieczyciela na rzecz najbliższego członka rodziny w sytuacji, gdy śmierć nastąpiła na skutek deliktu (wypadku komunikacyjnego), który miał miejsce przed dniem 3 sierpnia 2008 roku.

Sąd Apelacyjny tego stanowiska firmy ubezpieczeniowej jednak nie podzielił, wskazując na  liczne w tym zakresie orzeczenia Sądu Najwyższego zgodnie z którymi najbliższemu członkowi rodziny zmarłego przysługuje na podstawie art. 448 k.c. w zw. z art. 24 § 1 k.c. zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę, gdy śmierć nastąpiła na skutek deliktu, który miał miejsce przed dniem 3 sierpnia 2008 roku.