Szef dofinansowuje również aplikację

Praktyka zawodowa w ramach aplikacji jest bowiem pozaszkolną formą kształcenia, której ukończenie umożliwia uzyskanie lub uzupełnienie praktycznych umiejętności zawodowych z wykorzystaniem wiedzy i doświadczenia zawodowego uczestników.

[b]Potwierdzają to wyrok WSA w Warszawie z 29 sierpnia 2008 r. (III SA/Wa 1862/07) oraz interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie z 20 stycznia 2009 r. (1401/OF - II/4117 – 291/08/BCz)[/b]. Wynika z nich, że art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy interpretować w ten sposób, że „zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych podlega wartość świadczeń przyznanych przez pracodawcę pracownikowi związanych z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika także w formie aplikacji radcowskiej na podstawie skierowania zakładu pracy”.

[srodtytul]Nieprzychylna Izba[/srodtytul]

[b]W myśl jednak interpretacji Izby Skarbowej w Warszawie (pismo z 5 stycznia 2009 r., IPPB4/415-53/08-2/JK) świadczenia przyznane podwładnym związane z pokryciem kosztów aplikacji radcowskiej nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku.[/b]

Przypomnijmy: pytanie zadał przedsiębiorca, który od stycznia 2009 r. zamierzał ponosić koszty związane ze szkoleniem pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę i odbywających aplikację radcowską. Izba stwierdziła, że koszty te nie mogą być zwolnione od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o PIT.

W uzasadnieniu Izba wskazała, że w myśl wspomnianego przepisu wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

Nie po raz pierwszy izba skarbowa dokonała takiej interpretacji. W 2007 roku jedna z warszawskich kancelarii otrzymała podobną decyzję w sprawie interpretacji tego samego przepisu wydaną przez naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Warszawie. Organ podatkowy stwierdził, że odrębne przepisy, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt. 90 ustawy, to jedynie rozporządzenia z 12 października 1993 r. ([link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=72344]DzU nr 103, poz. 472[/link]) oraz z 3 lutego 2006 r. ([link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=181080]DzU nr 31, poz. 216[/link]). Nie obejmują one aplikacji radcowskiej, która nie jest bezpośrednio wymieniona w ich przepisach.

[srodtytul]Skarga do WSA...[/srodtytul]

Interpretację utrzymała w mocy izba skarbowa. Sprawa trafiła więc do WSA. Skarżący twierdził, że nie ma podstaw do zawężania ustawowego odesłania do „odrębnych przepisów”. Szkolenie aplikantów organizowane przez właściwą OIRP spełnia przesłanki określone dla kursu oraz praktyki zawodowej jako formy kształcenia pozaszkolnego. Aplikacja radcowska zgodnie z art. 32 ustawy o radcach prawnych ma na celu przygotowanie aplikantów do należytego i samodzielnego wykonywania zawodu.

Skarżący podkreślał, że zwolnienie podatkowe wynikające z ustawy o PIT w zamyśle ustawodawcy ma być zachętą do pogłębiania wykształcenia oraz kwalifikacji zawodowych pracowników. Poza sporem powinno zatem pozostać, że wyłączanie z jego zakresu niektórych form podnoszenia kwalifikacji zawodowych, np. zdobycia kwalifikacji radcy prawnego, nie było celem ustawodawcy. Nie sposób uzasadnić różnicowania sytuacji prawnej pracownika kierowanego przez pracodawcę na prestiżowe szkolenie, np. MBA, którego koszty są zwolnione na podstawie ustawy o PIT, od sytuacji prawnej aplikanta radcowskiego szkolonego w celu umożliwienia wykonywania zawodu.

[srodtytul]... odnosi skutki[/srodtytul]