Udział płatnika składek ZUS w kompletowaniu wniosku o emeryturę

Zaświadczenie o wysokości osiąganych zarobków lub dochodów wystawia pracodawca lub jego następca prawny. Potwierdza także wynagrodzenie zastępcze dla pracującego zagranicą.

Publikacja: 14.10.2016 06:40

Udział płatnika składek ZUS w kompletowaniu wniosku o emeryturę

Foto: 123RF

- Jakie dokumenty (zaświadczenia) musi wystawić pracodawca (płatnik składek) do potrzeb emerytalno-rentowych? – pyta czytelnik.

Pracodawcy (płatnicy składek) muszą przygotować m.in. wniosek o emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy i przedłożyć go w ZUS. Taki obowiązek nakłada na nich art. 125 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. DzU z 2016 r., poz. 887 ze zm.; dalej ustawa emerytalna).

Pracodawca musi kompletować wniosek o emeryturę (ZUS Rp-1E) wyłącznie dla pracowników, za których opłacał składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w chwili zgłoszenia przez tego ubezpieczonego wniosku o emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy albo zgłoszenia przez członka rodziny zmarłego pracownika wniosku o rentę rodzinną.

Pracodawca nie pośredniczy w składaniu wniosku o emeryturę dla urodzonych po 31 grudnia 1948 r., przechodzących na emeryturę na tzw. nowych zasadach na podstawie art. 24 i 184 ustawy emerytalnej. Zgodnie bowiem z jej art. 182 ta grupa ubezpieczonych zgłasza wnioski bezpośrednio w ZUS.

Pracodawca musi przygotować wniosek wyłącznie dla osoby, za którą opłaca składki emerytalne i rentowe w chwili zgłoszenia przez nią wniosku o świadczenie. Musi też pomóc członkowi rodziny zmarłego ubezpieczonego w przygotowaniu wniosku o rentę rodzinną. Datę sporządzenia wniosku przez pracodawcę ZUS przyjmuje jako datę jego zgłoszenia.

Dane z akt posiłkowo

Zaświadczenie stwierdzające osiągane wynagrodzenia lub dochody wystawia pracodawca lub jego następca prawny. Bazuje przy tym na dokumentacji płacowej. Jeżeli taka nie istnieje, wydaje zaświadczenie o zarobkach, posiłkując się danymi z akt osobowych pracownika, np. umowy o pracę, pism o powołaniu, mianowaniu oraz innych określających wynagrodzenie. Obowiązek wydawania zaświadczeń niezbędnych do ustalenia prawa do świadczeń i ich wysokości odnosi się zarówno do aktualnie zatrudnionych, jak i byłych pracowników, gdy wystąpią z taką prośbą.

Konto w ZUS

Od 1 stycznia 1999 r. każdy ubezpieczony ma indywidualne konto w ZUS. Nie są wymagane dokumenty stwierdzające okresy składkowe i nieskładkowe oraz wysokość przychodu stanowiącego podstawę wymiaru składek społecznych, jeżeli konto ubezpieczonego zawiera dane pozwalające ustalić prawo do świadczenia. Ponadto dokumenty te nie są konieczne, jeżeli złożono je w ZUS do ustalenia kapitału początkowego albo prawa lub wysokości świadczeń na podstawie ustawy lub odrębnych przepisów.

Przykład

Pracownica urodzona 15 września 1955 r. po ukończeniu powszechnego wieku emerytalnego, tj. 60 lat i 11 miesięcy, złożyła do ZUS wniosek o emeryturę. Do podstawy jej wymiaru wskazała zarobki z lat 2006–2015. Zwróciła się do pracodawcy o wydanie zaświadczenia ZUS Rp-7. Zakład pracy nie musi go wystawiać. Nie będzie on potrzebny, gdyż na indywidualnym koncie pracownicy w ZUS figurują dane o wysokości składek odprowadzanych za nią przez zakład pracy.

Transfer lub likwidacja

W myśl art. 231 § 1 kodeksu pracy w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę z mocy prawa staje się on stroną w dotychczasowych stosunkach pracy.

Pracownikom, którzy zostali przejęci z częścią zakładu, zaświadczenie o osiąganych zarobkach lub dochodzie (ZUS Rp-7) powinien wystawić nowy pracodawca. Dla zatrudnionych pozostałych w nieprzejętej części przedsiębiorstwa lub z którymi rozwiązano stosunek pracy przed przekształceniem, właściwy do wystawienia takiego druku jest ich dotychczasowy pracodawca.

Jeśli dotychczasowy zakład przekazał dokumenty płacowe tych, z którymi rozwiązano stosunek pracy, zaświadczenie o wynagrodzeniu można wystawić na podstawie uwierzytelnionych kopii list płac. Potwierdzenia dokonuje uprawniony do takich czynności pracownik firmy, np. specjalista ds. kadr i płac.

Gdy dokumentacja płacowa nie istnieje lub uległa zniszczeniu, zaświadczenie o osiągniętych wynagrodzeniach może wydać pracodawca (następca prawny) na podstawie danych zawartych w aktach osobowych pracownika, np. w:

- umowie o pracę,

- pismach o powołaniu, mianowaniu,

- karcie wynagrodzeń.

Jeżeli proces likwidacji został zakończony, a zlikwidowany zakład był przedsiębiorstwem państwowym, były pracownik powinien zwrócić się o wydanie dokumentacji płacowej do następcy prawnego, tj. utworzonej w wyniku przekształcenia spółki Skarbu Państwa, spółki prawa cywilnego lub handlowego, które powstały po sprywatyzowaniu przedsiębiorstwa.

Gdy zakład zlikwidowano i nie ma następcy, zarobki potwierdzi jednostka przechowująca dokumentację pracowniczą (np. organ założycielski, organ nadrzędny, archiwum lub firma przechowalnicza).

Poza krajem

Ten, kto przed wyjazdem za granicę był zatrudniony w Polsce, z wnioskiem o emeryturę czy ustalenie kapitału początkowego powinien przedłożyć zaświadczenie o wynagrodzeniu zastępczym. Wystawia je zakład, który zatrudniał go bezpośrednio przed wyjazdem.

Jeżeli zaś macierzysty zakład został zlikwidowany albo pracodawca z innych obiektywnych przyczyn nie może wskazać wynagrodzenia pracownika lub osoba przed wyjazdem za granicę nie pracowała w Polsce, zaświadczenie o wynagrodzeniu zastępczym wystawi inny zakład zatrudniający pracowników w takim lub podobnym charakterze, w jakim delegowany do pracy za granicę był zatrudniony przed wyjazdem do tej pracy.

Kto nie musi

Wniosku pracownika o emeryturę nie kompletują:

- zleceniodawcy,

- osoby fizyczne zatrudniające pracowników, niewypłacające świadczeń z ubezpieczenia chorobowego (są to pracodawcy, którzy do 30 listopada poprzedniego roku nie zgłaszali co najmniej 20 osób do ubezpieczenia chorobowego),

- płatnicy składek, którzy opłacają składkę za siebie i osoby współpracujące.

- Jakie dokumenty (zaświadczenia) musi wystawić pracodawca (płatnik składek) do potrzeb emerytalno-rentowych? – pyta czytelnik.

Pracodawcy (płatnicy składek) muszą przygotować m.in. wniosek o emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy i przedłożyć go w ZUS. Taki obowiązek nakłada na nich art. 125 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. DzU z 2016 r., poz. 887 ze zm.; dalej ustawa emerytalna).

Pozostało 92% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Subskrybuj
Konsumenci
Sąd Najwyższy orzekł w sprawie frankowiczów. Eksperci komentują
Prawo dla Ciebie
TSUE nakłada karę na Polskę. Nie pomogły argumenty o uchodźcach z Ukrainy
Praca, Emerytury i renty
Niepokojące zjawisko w Polsce: renciści coraz młodsi
Prawo karne
CBA zatrzymało znanego adwokata. Za rządów PiS reprezentował Polskę
Aplikacje i egzaminy
Postulski: Nigdy nie zrezygnowałem z bycia dyrektorem KSSiP