- Prowadzę działalność gospodarczą m.in. w zakresie sprzedaży detalicznej środków czystości. Podatek dochodowy rozliczam na zasadach ogólnych, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów metodą kasową. Towary handlowe kupuję m.in. w centrach handlowych na terenie Niemiec. Niestety, na dowód zakupu kontrahenci niemieccy wystawiają mi tylko paragony z kasy fiskalnej. Mimo podejmowanych starań z mojej strony kontrahenci nie chcą wystawić faktur i rachunków, tłumacząc np., że fakturę mogą wystawić tylko dla podatnika VAT zarejestrowanego jako podatnik VAT UE, a takim nie jestem. Na otrzymywanych paragonach fiskalnych widnieją dane sprzedawcy, w tym numer identyfikacyjny dla celów VAT oraz nazwy artykułów i ich ceny. Na odwrocie paragonu uzupełniam swoje dane (m.in. adres), przybijając pieczątkę oraz wpisując rodzaj zakupionego towaru i jego wartość w przeliczeniu na polskie złote. Czy otrzymany paragon spełnia wymogi dowodu księgowego i w konsekwencji, czy stanowi podstawę księgowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako koszt uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej? – pyta czytelnik.
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PIT (art. 22 ust. 1 ustawy o PIT). Aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł być przez niego zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, musi spełniać następujące warunki:
- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
