Język perski, będący drugim językiem islamu i lingua franca dla blisko 80 mln mieszkańców Środkowego Wschodu, w ogóle nie jest spokrewniony z językiem arabskim, choć łączy je podobne pismo: współczesny alfabet perski powstał na bazie arabskiego – różnią go cztery dodatkowe litery. Dawniej rola perskiego była jeszcze większa. Jeszcze w XVIII w. był to język dworu na całym Bliskim Wschodzie, podobnie jak francuski w Europie.
Czytaj więcej:
Starożytni Persowie stworzyli bardzo rozwiniętą cywilizację. W VII w. p.n.e. podbili Asyrię, a w następnym stuleciu Babilonię, Egipt i dolinę Indusu. Wyznawali zaratusztrianizm, jedno z pierwotnych wierzeń ludów indoeuropejskich, uznawany za pierwszą religię monoteistyczną. Słowo „Persja" rozpowszechnili Grecy, ale w języku perskim zawsze miało ono węższe znaczenie: oznaczało mieszkańców regionu Persis. A jako nazwy całego kraju używano słów: Airjana, Arjan, Eran, Iran – oznaczających „państwo aryjskie", czyli kraj Ariów.