Uznawano, że związek pozamałżeński sam przez się nie wywołuje skutków o charakterze prawnomajątkowym i żadna z jego stron z chwilą zakończenia pożycia nie ma tylko z racji pozostawania w nim żadnych roszczeń do majątku będącego własnością drugiej strony, który w warunkach małżeństwa zaliczony byłby do wspólności ustawowej. Nic jednak nie stoi na przeszkodzie powstaniu między nimi stosunków prawnomajątkowych różnego rodzaju, co zachodzi np., gdy wolą stron objęte było świadczenie przez jedną na rzecz drugiej usług w gospodarstwie domowym lub w zakładzie pracy. Strony mogą także ujawnić wolę pozostawania w stosunku spółki cywilnej czy wstąpienia w stosunek współwłasności przedmiotów nabytych w czasie pożycia. We wszystkich przypadkach powstania między stronami przykładowo wskazanych stosunków prawnomajątkowych prawa i obowiązki z tego wynikające należy oceniać na podstawie przepisów właściwych dla tych stosunków (uchwała SN z 2 lipca 1955 r., sygn. akt II CO 7/55, OSNCK 1956, nr 3, poz. 72).