Prowadzę biuro rachunkowe. Jeden z moich klientów zapytał mnie, czy jeżeli udostępni wybranym pracownikom telefony komórkowe do korzystania dla celów służbowych, z możliwością incydentalnego wykorzystania ich do rozmów krajowych w celach prywatnych, to powinien wartość tego świadczenia doliczyć do przychodów tych pracowników i pobrać od nich zaliczkę na PIT. Umowa na świadczenie usług telekomunikacyjnych została zawarta z jednym z operatorów sieci komórkowej i przewiduje dla wszystkich numerów abonamenty ryczałtowe, które dla określonej kwoty dopuszczają nielimitowane rozmowy z numerami telefonów komórkowych i stacjonarnych na terenie Polski. Umowa wskazuje jedynie abonament w postaci wynagrodzenia ryczałtowego, nie wskazuje natomiast stawki za minutę połączenia – pyta czytelniczka.
Przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (zob. art. 11 ust. 1 ustawy o PIT).
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych (art. 12 ust. 1 ustawy o PIT). Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy (art. 12 ust. 4 ustawy o PIT).
Przychodami ze stosunku pracy są wszelkie świadczenia otrzymywane przez pracownika w związku z pozostawaniem w stosunku pracy, w tym także nieodpłatnie.
Ustawa o PIT nie definiuje pojęcia „nieodpłatne świadczenie". W praktyce przyjmuje się, że nieodpłatnym świadczeniem jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).
