- Nasza spółka jest podwykonawcą kilku firm budowlanych. Dostaliśmy postanowienie inspektora pracy – nałożono na spółkę grzywnę w celu przymuszenia (8 tys. zł), bo nie wykonaliśmy obowiązku z poprzedniej decyzji, czyli wypłaty zaległych pensji 10 pracownikom. Był to skutek problemów finansowych z rozliczeniem z kontrahentami. Czy możemy podważyć tę karę albo jej wysokość? – pyta czytelnik.
Zastosowanie grzywny – jako środka przymuszającego do wykonania obowiązku realizacji uprzedniej decyzji inspektora pracy w zakresie wypłaty zaległych pensji – było zasadne. Spółka może złożyć skargę na postanowienie inspektora pracy w sprawie wymierzenia grzywny do właściwego miejscowo wojewódzkiego sądu administracyjnego. Wydaje się jednak, że nie odniesie ona pożądanego skutku.
W celu przymuszenia
Dla oceny prawnej podanego zagadnienia kluczowe są przede wszystkim fakty. Z nich zaś wynika, że spółka uprzednio otrzymała decyzję nakazującą wypłatę pracownikom wynagrodzenia, ale nie wykonała jej w żadnym zakresie. Zapewne inspekcja pracy doręczyła spółce również upomnienie i tytuł wykonawczy, skoro czytelnik wspomina, że ostatecznie p/ko spółce zostało wydane również postanowienie w celu tzw. przymuszenia. Postanowienie to stanowi przejaw działania organu egzekucyjnego – inspektora pracy.
W tym kontekście istotne znaczenie mają regulacje ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn. DzU z 2017 r., poz. 1201 ze zm.; dalej ustawa). W art. 119 § 1 ustawy postanowiono, że grzywnę w celu przymuszenia nakłada się, gdy egzekucja dotyczy spełnienia przez zobowiązanego obowiązku znoszenia lub zaniechania albo obowiązku wykonania czynności, a w szczególności czynności, której z powodu jej charakteru nie może spełnić inna osoba za zobowiązanego. Jak zaś wskazał WSA w Warszawie w wyroku z 26 maja 2017 r. (VII SA/Wa 1970/16): Grzywna w celu przymuszenia nie stanowi kary za niewykonanie obowiązku. Jest ona nałożona w związku z uchylaniem się zobowiązanego od wykonania obowiązku i jako dolegliwość natury finansowej ma zmobilizować zobowiązanego do jego niezwłocznego wykonania. Należy więc przyjąć, że organ administracji (inspektor pracy) ma obowiązek wymierzyć grzywnę w razie ziszczenia się ww. przesłanek. Nie może od tego odstąpić.
Górna granica kary
Art. 121 § 1 ustawy stanowi, że grzywnę w celu przymuszenia można nakładać kilkakrotnie w tej samej lub wyższej kwocie (z zastrzeżeniem § 4). Dalej wskazano, że zasadniczo każdorazowo nałożona grzywna nie może przekraczać 10 000 zł, a w stosunku do osób prawnych i jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej – 50 000 zł. Grzywny nakładane wielokrotnie nie mogą zaś łącznie przekroczyć odpowiednio 50 000 zł oraz 200 000 zł.
