Osobie zaliczonej do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności przysługuje dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze 10 dni roboczych w roku kalendarzowym. Urlop ten przysługuje po przepracowaniu jednego roku po dniu zaliczenia jej do jednego z tych stopni niepełnosprawności. Urlopu dodatkowego dotyczą szczególne zasady.
Za czas nieobecności
Pracownik nabywa prawo do urlopu, nawet jeśli nie wykonywał pracy z powodu choroby i pobierał w tym czasie zasiłek chorobowy. Dotyczy to także świadczenia rehabilitacyjnego, urlopu macierzyńskiego oraz rodzicielskiego. Znaczenie ma bowiem pozostawanie w stosunku pracy, a nie jej świadczenie. Wyjątkiem są jednak okresy: urlopu bezpłatnego, zdrowotnego, nieświadczenie pracy w związku z odbywaniem kary pozbawienia wolności lub odbywaniem służby wojskowej.
Nabyte nie przepadną
Pracownik, który utraci status osoby niepełnosprawnej lub też zostanie zaliczony do lekkiego stopnia niepełnosprawności, nie traci prawa do urlopów, do których nabył już prawo – zarówno zaległych, jak i bieżących. W takim przypadku nie ma podstaw do zastosowania zasady urlopu w wymiarze proporcjonalnym. Utrata bądź zmiana stopnia niepełnosprawności powoduje utratę prawa dopiero do kolejnego dodatkowego urlopu wypoczynkowego.
Urlop dodatkowy przysługuje pracownikowi zaliczonemu do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, chociażby nie wystąpił do pracodawcy o jego przyznanie. Przepisy kodeksu pracy nie uzależniają bowiem prawa do urlopu wypoczynkowego od wniosku osoby do niego uprawnionej. Jeśli pracodawca nie uzyska wiadomości o tym, że z mocy prawa pracownikowi przysługuje dodatkowy urlop wypoczynkowy, może to oznaczać tylko tyle, że nie można mu zarzucić zawinionego niewykonywania zobowiązania do udzielenia urlopu zgodnie z przepisami.
Ogólne zasady
Dodatkowy urlop wypoczynkowy przechodzi na rok następny. Urlopu dodatkowego niewykorzystanego w terminie ustalonym zgodnie z planem urlopów na dany rok należy pracownikowi udzielić najpóźniej do końca trzeciego kwartału następnego roku kalendarzowego. Roszczenia ze stosunku pracy, w tym dotyczące udzielenia dodatkowego urlopu wypoczynkowego, ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Trzyletni termin przedawnienia prawa do urlopu rozpoczyna się najwcześniej w ostatnim dniu roku kalendarzowego, w którym pracownik nabył to prawo.