Tak uznał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 4 listopada 2015 r., II OSK 500/14.
Wójt gminy wydał decyzję ustalającą na określonych działkach lokalizację inwestycji celu publicznego w postaci rozbudowy składowiska odpadów. W postępowaniu odwoławczym decyzja ta została zmieniona przez wójta poprzez określenie innych zasad i warunków lokalizacji tej inwestycji. Decyzja autokontrolna została doręczona podmiotom uznanym za strony postępowania. Organ nie zawiadomił natomiast o jej wydaniu w drodze obwieszczenia, a także w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości, jak tego wymaga art. 53 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (u.p.z.p.).
Skarżące stowarzyszenie wystąpiło do Samorządowego Kolegium Odwoławczego z żądaniem wszczęcia z urzędu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji autokontrolnej i dopuszczenia do udziału w tym postępowaniu na prawach strony. SKO uwzględniło żądanie, a po przeprowadzeniu postępowania wydało decyzję, którą stwierdziło wydanie kwestionowanej decyzji z naruszeniem prawa (tj. z przekroczeniem ustawowego terminu na jej wydanie), ale odmówiło stwierdzenia jej nieważności – z uwagi na upływ 12 miesięcy od dnia jej doręczenia. Zgodnie z art. 53 ust. 7 u.p.z.p. nie stwierdza się nieważności decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, jeżeli od dnia jej doręczenia lub ogłoszenia upłynęło 12 miesięcy.
Stowarzyszenie wniosło o ponowne rozpatrzenie sprawy, w wyniku czego SKO utrzymało swoją decyzję w mocy. Stowarzyszenie wniosło skargę do sądu podnosząc m.in., że w sytuacji, gdy nie dokonano ani obwieszczenia, ani nie zawiadomiono stron w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości o wydaniu decyzji, termin 12-miesięczny nie rozpoczął swojego biegu.
Sąd I instancji nie zgodził się z tym zarzutem. Wskazał, że bieg 12-miesięcznego terminu nie mógł być uzależniony od czynności, której nie dokonano (obwieszczenia) i co do której istnieje między stronami rozbieżność, czy w ogóle należało jej dokonać. Decyzja bowiem została doręczona na piśmie wszystkim podmiotom mogącym mieć interes prawny w sprawie. Sąd podkreślił, że decyzje o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego korzystają z ułatwień proceduralnych i norm umacniających ich trwałość. Przyjęcie za słuszną argumentacji, że termin 12 miesięcy dla stwierdzenia nieważności decyzji nie rozpoczął biegu, czyniłoby to unormowanie zbędnym, a to w żadnym stopniu nie przyczyniałoby się ani do uproszczenia procedury wydawania takiej decyzji, ani do umacniania jej trwałości.
