W międzyczasie, w 1999 roku dłużnik darował swoim małoletnim synom udziały po 1/20 w nieruchomości położonej w Bielsku-Białej Lipniku, stanowiącej wcześniej składnik jego majątku odrębnego. Natomiast w dniu 19 maja 1999 roku pomiędzy współwłaścicielami powyższej nieruchomości doszło do zniesienia współwłasności bez spłat i ustanowienia służebności mieszkania na rzecz dłużnika i jego żony, którą wyceniono w akcie notarialnym na 200,00 złotych dla każdego z małżonków, po skapitalizowaniu na kwotę 3.000,00 złotych. Wartość przedmiotu umowy została wyceniona na kwotę 253.000,00 złotych.
Powód wniósł do Sądu Okręgowego w Bielsku-Białej pozew przeciwko synom dłużnika o uznanie za bezskutecznej w stosunku do niego umowy darowizny udziału w nieruchomości oraz umowy częściowego zniesienia współwłasności nieruchomości w odniesieniu do przysługującej mu wierzytelności z odsetkami, zasądzonej.
Sąd Okręgowy w Bielsku-Białej uznał za bezskuteczną w stosunku do powoda umowę darowizny udziału w nieruchomości oraz umowę częściowego zniesienia współwłasności nieruchomości. Sąd I instancji uznał roszczenie powoda za zasadne, wobec tego, że dłużnik wiedział, że czynności te spowodują brak możliwości zaspokojenia wierzycieli – dłużnik poza powodem miał jeszcze innych wierzycieli. Zdaniem sądu była to czynność bezpłatna, dokonana z ich pokrzywdzeniem.
Wyrok ten podtrzymał Sąd Apelacyjny w Katowicach.
Zastępca Prokuratora Generalnego Robert Hernand wniósł skargę nadzwyczajną od tego wyroku. Podniósł, że wydane przez sąd orzeczenie zostało oparte o wierzytelność zasądzoną prawomocnym nakazem zapłaty określająca odsetki na poziomie 365 proc. rocznie, a więc w wysokości znacznie przekraczającej odsetki ustawowe. W postępowaniu nakazowym nie badano kwestii wysokości odsetek za zwłokę w spłacie wierzytelności w kontekście lichy, a zatem że jest ona wynikiem nagannego zachowania wierzyciela, sprzecznego z zasadami współżycia społecznego, rozumianymi jako przyjmowane w społeczeństwie reguły moralnego, słusznego postępowania człowieka.
Prokurator Generalny podkreślił, że obowiązkiem sądu było zbadanie zasadności zastrzeżenia tak wysokich odsetek w kontekście przepisów prawa i zasad współżycia społecznego, aby przeciwdziałać lichwie, tj. przysparzaniu nadmiernych, niczym nieuzasadnionych w danych stosunkach korzyści dla jednej ze stron. Zastrzeżenie tak wysokich odsetek z tytułu pozostawania w zwłoce w spełnieniu świadczenia, spowodowało niezwykle rażący wzrost zobowiązania. Kwota główna dochodzona przez wierzyciela to 32.212,85 złotych, a w chwili składania pozwu o uznanie za bezskuteczną wobec niego czynności prawnej, kwota ta znacznie się podwyższyła o odsetki za zwłokę w spełnieniu świadczenia do kwoty około 400.000,00 złotych, natomiast w chwili wyrokowania do 480.937,85 złotych.
