Baszuk: adwokaci nie mogą żyć „poza zasięgiem”

Idą święta. Czy wzięty adwokat, zajmujący się głównie sprawami karnymi, aresztanckimi, ma wtedy wolne?

RADOSŁAW BASZUK: W tym czasie nawet najbardziej zawzięci policjanci i prokuratorzy miękną i zwalniają tempo. Nie wiem, czy to konsekwencja magii świąt czy zmęczenie po statystycznym zamknięciu roku. Faktem jest, że konieczność podjęcia się przez adwokata obrony zdarza się w tym czasie rzadko. Nie ma planowych działań organów ścigania, sytuacje wymagające zaangażowania adwokata to przypadkowe zdarzenia. Bywa, że z perspektywy czasu anegdotyczne. Święta w naszej mentalności to także większe spożycie alkoholu, nieoczekiwane skomplikowanie relacji rodzinnych albo wzmożona chęć wyjaśnienia sobie narosłych w ciągu roku nieporozumień jeszcze przed jego zakończeniem.

Czytaj także: Sąd to nie miejsce na strofowanie adwokata

Ale w tym czasie komórka chyba nie może być wyłączona?

W moim wypadku jest wciąż włączona. Nie upieram się, że to dobre rozwiązanie. Na swoją obronę mam to, że choć klienci wiedzą, że mogą zadzwonić do mnie w każdym czasie, wiedzą też ode mnie, że to nie powód, by dzielili się natychmiast każdą refleksją, jaka przyjdzie im do głowy, także taką, która bez szkody dla sprawy może poczekać do dnia powszechnego. Myślę, że udaje nam się osiągać satysfakcjonujący kompromis. Zasadą jest jednak, że telefony klientów staram się odbierać, a jeżeli nie odbiorę, najszybciej jak mogę oddzwaniam. Specyfika pracy adwokata w sprawach karnych to konieczność szybkiej reakcji w wypadku zatrzymania, przeszukania, wniosku o areszt. Życie „poza zasięgiem" do godziny 9.00, 10.00 rano to nie nasz świat.

Nowych klientów można sobie jeszcze darować, choć adwokat ma moralne obowiązki, ale starych nie można opuszczać w potrzebie.

Każdy ze starych klientów był kiedyś nowy. Jeśli jest starym, to dlatego, że był zadowolony ze sposobu, w jaki adwokat się nim zajął. Docenił, chcę w to wierzyć, merytoryczne kompetencje, zaangażowanie w sprawę, jakość pracy. Nowy klient uczy się swojego adwokata, adwokat uczy się klienta. To w dużym stopniu intuicyjne. W relacji ze starym klientem decydujące jest zweryfikowane już zaufanie. On wie, jak pracuje adwokat, i akceptuje to. Adwokat z kolei zna klienta, jego słabe i silne strony. Jesteśmy dla siebie przewidywalni. To powoduje, że współpraca, z korzyścią dla interesu prawnego, może być bardziej efektywna.

Klienci mają niejako prawo do starego, sprawdzonego adwokata?

Jak każdy. Stary klient ma jednak prawo wyjątkowe, bo do adwokata, któremu już ufa i którego umiejętności pomyślnie zweryfikował. Dla adwokata to szczególny, ważny klient, bo renoma kancelarii karnej w decydującym stopniu opiera się na systemie rekomendacji, polecenia. Starzy klienci, w większym stopniu niż my sami i w oczach potencjalnych klientów bardziej obiektywnie, kreują nasz wizerunek. Warto o nich dbać.

Zdarzyła się panu adwokacka interwencja w Wigilię lub sylwestra?

Pamiętam jedną obronę sylwestrową. Po wyjściu z budynku sądu, po pozytywnym dla klienta wyniku posiedzenia aresztowego, oddawałem go w ręce oczekującej go partnerki życiowej. To był chyba ten moment, kiedy klient zastanawiał się, czy nie byłoby dla niego lepiej, gdyby areszt jednak zastosowano. W mojej pamięci bardziej pechowe zawodowo są jednak weekendy majowe. Tak się jakoś składa, że często coś się dzieje.