„To coś, co się zwie Prokurator", „To coś nie odniosło się do wniosku", „żałosny", „bezczelny" – takie epitety znalazły się w zażaleniu Wojciecha S. (imię zmienione) na postanowienie jednego z łódzkich prokuratorów, w którym odmówił on wszczęcia śledztwa.
Sąd Rejonowy w Łodzi uznał, że takie sformułowania nie mają charakteru zniewagi. Jak wyjaśniono, osoba wykonująca funkcje publiczne powinna i musi liczyć się z tym, że jej działania zostaną poddane krytyce, i że nie zawsze będzie do krytyka merytoryczna.
Inaczej treść zażalenia ocenił Sąd Okręgowy (sygn. akt V Kz 47/14), który uchylił postanowienie o umorzeniu postępowania i przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.
W uzasadnieniu z jednej strony stwierdzono, iż oskarżony może oceniać wydaną w sprawie decyzję w sposób emocjonalny, nie merytoryczny, a nawet lekceważący. Korzysta bowiem w pełni z prawa do krytyki wydanego orzeczenia. – Można też ocenić, że określenia „żałosny", „bezczelny" z trudem, ale mieszczą się jeszcze w granicach prawa obywatela do krytyki postępowania w sprawie i osoby funkcjonariusza, jakim jest prokurator" – wskazał sąd.
Granice krytyki przekraczało jednak zdaniem sądu określenie prokuratora słowami: „to coś, co się zwie Prokurator". – Istotnie bowiem zwrot ten oznacza „uprzedmiotowienie" człowieka (nie tylko zresztą jako funkcjonariusza publicznego), co w rozumieniu powszechnym musi być rozumiane jako zamierzone okazanie pogardy – uznał SO.
Jak wyjaśniono w uzasadnieniu słowa użyte przez oskarżonego nie są wulgarne, ale nie oznacza to jednak, że nie można znieważyć drugiego człowieka (okazać mu głębokiej pogardy) także bez użycia wulgaryzmów, na przykład sugerując, że nie jest człowiekiem, a jakimś przedmiotem (rzeczą lub zwierzęciem).
