Praca w Rosji czy Chinach wpłynie na wysokość innych należności

Świadczenia te mają bowiem obowiązkowy charakter w sferze budżetowej i, co więcej, zależą od ogólnego stażu zatrudnienia. Do tego ostatniego trzeba zatem przyjąć okresy pracy przebyte np. w Kanadzie 15 lat temu, nawet jeśli pracownik nie dochował wymogu regulowania z tej racji składek na FP w Polsce.

Inaczej niż w przypadku nagród jubileuszowych, pragmatyki służbowe nie wskazują, co robić z tymi należnościami w razie zmiany prawa nakazującego uwzględniać takie okresy. Postępujemy w sposób opisany poniżej, chyba że co innego wynika z regulaminu płacowego zakładu lub z obejmującego go układu zbiorowego pracy.

[srodtytul]Pieniądze za wysługę[/srodtytul]

Chodzi o dodatki zwane też stażowymi za wieloletnią pracę. W odróżnieniu od nagród jubileuszowych przysługujących raz na pięć lat, wypłacamy je co miesiąc jako odsetek miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego pracownika. Samorządowcy, urzędnicy państwowi, członkowie korpusu SC i pracownicy samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej (ZOZ) dostają je pierwszy raz po pięciu latach pracy w wysokości 5 proc. miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. Następnie dodatki wzrastają za każdy kolejny rok pracy o 1 proc. aż do osiągnięcia maksymalnego pułapu 20 proc. podstawy wymiaru. Nauczyciele, w tym akademiccy, otrzymują je od czwartego roku pracy w wysokości po 1 proc. wynagrodzenia zasadniczego za każdy rok pracy, ale najwyżej 20 proc. podstawy.

Staż do nich uprawniający to wszystkie okresy zatrudnienia i inne okresy, uwzględnianie na mocy odrębnych przepisów na poczet świadczeń pracowniczych. Chodzi zatem o ogólny staż pracy.

Tylko pragmatyki dotyczące członków korpusu SC nakazują wyłączać z niego dawne zatrudnienie w partii komunistycznej i organach bezpieczeństwa państwa, a samodzielne publiczne ZOZ powinny te zagadnienia ustalić we własnych regulacjach zakładowych (regulamin płacowy, układ zbiorowy).

[ramka][b]Gdzie podstawy dodatków[/b]

Zasady określania stażu warunkującego uzyskanie dodatków stażowych w sferze budżetowej precyzują, jeśli chodzi o:

- samorządowców – § 7 i 9 rozporządzenia z 18 marca 2009 r.,

- urzędników państwowych – § 7 rozporządzenia z 6 marca 2007 r.,

- pracowników samodzielnych publicznych ZOZ – § 8 rozporządzenia z 8 czerwca 1999 r.,

- nauczycieli akademickich – § 20 rozporządzenia z 22 grudnia 2006 r.,

- członków korpusu służby cywilnej – § 4 rozporządzenia

z 16 stycznia 2007 r. [/ramka]

Wymienione w ramce pragmatyki służbowe polecają uiszczanie dodatków z okazji terminu wypłaty wynagrodzenia:

- najbliższego po pierwszym dniu miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w trakcie którego pracownik nabył prawo do dodatku lub jego wyższej stawki,

- już za dany miesiąc, jeżeli zatrudniony uzyskał prawo do dodatku lub do jego wyższej stawki pierwszego dnia miesiąca.

[ramka][b]Przykład 4[/b]

Pani Ludwika będąca członkiem korpusu SC otrzymuje co miesiąc dodatek za wieloletnią pracę w wysokości 5 proc. miesięcznej płacy zasadniczej. W lutym br. dostarczyła świadectwa dokumentujące ponad siedem lat pracy w Chinach, od której jednak nie uiszczała u nas składek na FP. Zsumowanie tych lat z dotychczasowym stażem zapewniło jej [/ramka]

dodatek na poziomie 12 proc. podstawy wymiaru (od 13 lat pracy), a prawo do niego uzyskała 11 marca 2009 r. Dlatego wraz z terminem wypłaty za ten miesiąc szef powinien jej uregulować pierwszy dodatek 12-proc.

[srodtytul]Na zakończenie kariery zawodowej[/srodtytul]

Mają do nich prawo ostatniego dnia pracy zatrudnieni, których umowa o pracę ustała w związku z przejściem na emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy. Samorządowcy i urzędnicy państwowi uzyskują z tego tytułu po:

- 10 latach pracy dwa wynagrodzenia miesięczne,

- 15 latach trzy,

- 20 latach sześć wynagrodzeń.

Członkowie korpusu SC otrzymują na ogół trzy miesięczne pensje, a po 20 latach pracy w SC – sześć wynagrodzeń.

Pracownicy samodzielnych publicznych ZOZ ze stażem:

- krótszym niż 15 lat pracy dostają jedno wynagrodzenie miesięczne,

- co najmniej 15 lat i nie więcej niż 20 lat – dwa wynagrodzenia,

- po 20 latach – trzy.

Nauczycielom przysługuje zasadniczo odprawa emerytalna lub rentowa na poziomie dwóch wynagrodzeń miesięcznych w szkole będącej podstawowym miejscem pracy, a po 20 latach pracy – trzykrotność tej podstawy w szkole będącej podstawowym miejscem pracy. Jeszcze inaczej jest z nauczycielami akademickimi, którym zawsze należą się trzy miesięczne wynagrodzenia bez względu na staż zatrudnienia.

[ramka][b]Jakie to przepisy[/b]