Wprowadzenie w błąd
Chcąc odstąpić od nowej umowy, ubezpieczony z reguły powołuje się na błąd. Tyle że błąd, który sprowadza się de facto do nieznajomości przepisów prawa, nie daje możliwości uchylenia się od skutków oświadczenia woli. Zgodnie z art. 84 k.c. w razie błędu co do treści czynności prawnej można uchylić się od skutków prawnych swego oświadczenia woli.
Jeżeli jednak oświadczenie woli było złożone innej osobie, uchylenie się od jego skutków prawnych dopuszczalne jest tylko wtedy, gdy błąd został wywołany przez tę osobę, chociażby bez jej winy, albo gdy wiedziała ona o błędzie lub mogła z łatwością błąd zauważyć; ograniczenie to nie dotyczy czynności prawnej nieodpłatnej. Dodatkowo można powoływać się tylko na błąd uzasadniający przypuszczenie, że gdyby składający oświadczenie woli nie działał pod wpływem błędu i oceniał sprawę rozsądnie, nie złożyłby oświadczenia tej treści (błąd istotny).
Ubezpieczony będzie więc miał szansę na zwrot składki, gdy będzie potrafił wykazać, że przedstawiciel ubezpieczyciela wprowadził go w błąd, co zdecydowało o wykupieniu nowej polisy.
W praktyce ubezpieczyciele niechętnie zwracają składkę ubezpieczenia OC. Trudno im się dziwić, bo na razie brak jest podstaw prawnych do takiego zwrotu. Niekiedy klient może spotkać się z propozycją przeniesienia zapłaconej kwoty na inne ubezpieczenie, np. mieszkania, co jest rozsądnym rozwiązaniem zapłaconej omyłkowo składki.
Komentuje Tomasz Poznański, adwokat, współpracuje z Legal & Strategic Support Team LSST.pl
W najlepszej sytuacji będą osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, które drugie ubezpieczenie OC zawarły przez Internet, przez telefon lub gdziekolwiek poza lokalem przedsiębiorstwa.
Na mocy art. 16c ust. 1 ustawy z 2 marca 2000 o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny (DzU nr 22, poz. 271) konsument, który zawarł na odległość umowę o usługi finansowe, może od niej odstąpić bez podania przyczyn, składając stosowne oświadczenie na piśmie, w terminie 14 dni od dnia zawarcia umowy.
Usługami finansowymi w rozumieniu ustawysą w szczególności:
1) czynności bankowe,
2) umowy kredytu konsumenckiego,
3) czynności ubezpieczeniowe. W wypadku tych ostatnich konsument może odstąpić od umowy w terminie 30 dni od dnia poinformowania go o zawarciu umowy.
W wypadku odstąpienia od umowy umowa jest uważana za niezawartą, a konsument jest zwolniony z wszelkich zobowiązań.
To, co strony świadczyły, ulega zwrotowi. Ustawodawca precyzyjnie wskazał, że w zakresie ubezpieczeń prawo do odstąpienia od umowy nie przysługuje konsumentowi wyłącznie w przypadku umów ubezpieczenia dotyczących podróży i bagażu lub innych podobnych, jeżeli zawarte zostały na okres krótszy niż 30 dni.
Skoro w ustawie nie wskazano umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, nie ulega wątpliwości, że każdy, kto przez pomyłkę zawarł taką umowę, będzie mógł od niej odstąpić.