Wartość schedy urząd może podwyższyć

Osoby te muszą co do zasady zapłacić podatek spadkowy, chyba że przysługuje im prawo do starych zwolnień z tego podatku albo wartość przypadającego im spadku nie przekracza kwoty wolnej.

Nadal mogą korzystać przede wszystkim z ulgi mieszkaniowej. Jej podstawowe warunki to brak własnego mieszkania oraz zobowiązanie do pięcioletniego zamieszkiwania w spadkowym lokum.

Nie ma żadnych rozliczeń z fiskusem, jeśli wartość schedy pozostawionej przez spadkodawcę przypadającej na jednego spadkobiercę nie przekracza:

- 9637 zł – gdy nabywca należy do I grupy podatkowej,

- 7276 zł – dla nabywców zaliczanych do II grupy,

- 4902 zł – gdy nabywca należy do III grupy.

Poza tym jeśli spadkobierca zmarł przed 1 styczna 2007 r., to po uzyskaniu w sądzie postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku – albo teraz także aktu poświadczenia dziedziczenia sporządzonego przez notariusza – musimy pamiętać o obowiązku rozliczenia się z fiskusem.

[srodtytul]Na oficjalnym formularzu [/srodtytul]

Zeznanie podatkowe trzeba złożyć w ciągu miesiąca od uprawomocnienia się postanowienia sądu albo od sporządzenia przez notariusza aktu poświadczenia dziedziczenia. Postanowienie sądu staje się prawomocne w ciągu dwu tygodni, chyba że zostanie wniesiona od niego apelacja.

Zeznanie składa się na oficjalnym formularzu – SD-3 i SD-3/A (załącznik). W formularz zaopatrzyć się trzeba w urzędzie skarbowym bądź też ściągnąć z Internetu ([link=http://www.mofnet.gov.pl/podatki/formularze podatkowe/inne/SD]www.mofnet.gov.pl/podatki/formularze podatkowe/inne/SD[/link]) wzory obowiązujące od 1 stycznia 2007 r. Jest tam również wersja interaktywna.

Zeznanie składa się w urzędzie skarbowym, w którym znajduje się spadkowy majątek. Gdy jest położony w obrębie działania dwu lub kilku urzędów – w urzędzie właściwym wedle ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawcy.

W zeznaniu podaje się dane spadkobiercy i spadkodawcy i wymienia wszystkie nabyte rzeczy i prawa majątkowe (np. prawo użytkowania wieczystego, akcje, udziały itd.) oraz miejsce ich położenia, a także określa się ich wartość.

Do zeznania dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy, od której ma być wyliczony podatek. W wypadku spadkobiercy chodzi o dokumenty potwierdzające:

> nabycie spadku – np. prawomocne postanowienie sądu (stwierdzające nabycie spadku), testament, inny dokument (np. akt poświadczenia dziedziczenia, zaświadczenie z banku o nabyciu praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji właściciela rachunku),

> posiadanie przez spadkodawcę tytułu prawnego do dóbr wymienionych w zeznaniu

– zwłaszcza: wypis z księgi wieczystej, umowa sprzedaży, zaświadczenie ze spółdzielni mieszkaniowej, dowód rejestracyjny samochodu,

> istnienie długów i ciężarów odliczanych od wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych – np. wypis z księgi potwierdzający obciążenie hipoteką, zaświadczenie ze spółdzielni o zadłużeniu związanym z prawem do lokalu, faktury dotyczące kosztów ostatniej choroby oraz pogrzebu spadkodawcy.

Tymi długami są m.in. obciążenia z tytułu zapisów i poleceń zamieszczonych w testamencie (na rzecz innych osób niż spadkobierca czy spadkobiercy wyznaczeni w testamencie), wypłaty z tytułu zachowku, a także koszty pogrzebu.

[srodtytul]Wartość wedle własnego rozeznania[/srodtytul]

W wielu wypadkach, zwłaszcza gdy chodzi o dobra uzyskane w spadku, możemy mieć trudności z określeniem ich wartości. Nie uwalnia nas to jednak od obowiązku jej podania.

Podstawę opodatkowania (którą przyjmuje się do wyliczenia daniny) stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych z chwili śmierci spadkodawcy i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego, tj. z dnia uprawomocnienia się orzeczenia stwierdzającego nabycie praw do spadku albo uzyskania u notariusza aktu poświadczenia dziedziczenia. Punktem odniesienia wyliczeń jest więc wartość rynkowa.

Wartość tę określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w miejscu położenia (chodzi o lokalizację) rzeczy i praw majątkowych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia z dnia powstania obowiązku podatkowego.

[srodtytul]Kwoty zbyt niskie do korekty [/srodtytul]

Jeśli nie podamy w zeznaniu wartości albo podana wartość nie odpowiada – zdaniem urzędu skarbowego – wartości rynkowej, to urząd wezwie nas do jej podania lub podwyższenia, wyznaczając na to termin nie krótszy niż 14 dni. Urząd musi teraz podawać także swoją wstępną wycenę. Jeśli wezwany nie udzieli odpowiedzi albo podana przez niego wartość nie odpowiada rynkowej, wartość tę ustala urząd, kierując się opinią biegłych. Możemy jednak w takim wypadku przedstawić zamówioną przez nas wycenę rzeczoznawcy.

Gdy wartość ustalona przez urząd skarbowy przekroczy o 33 proc. podaną w zeznaniu, koszty opinii obciążą spadkobiercę. Inaczej za sporządzenie opinii zapłaci Skarb Państwa.

Może się też zdarzyć, że w zeznaniach podatkowych poszczególni spadkobiercy podadzą odmienną wartość tych samych składników masy spadkowej, bo np. ten, kto je posiada, z myślą o działach wycenia je niżej, a pozbawiony posiadania usiłuje wykazać wartość wyższą. NSA przyjął, że w takiej sytuacji urząd może zawiesić postępowanie podatkowe do czasu rozstrzygnięcia sądowego w sprawie cywilnej o dział spadku.

Z prawa do podwyższenia wartości urzędy skarbowe robią użytek dość często.

Podatek spadkowy płacimy dopiero po otrzymaniu decyzji urzędu skarbowego ustalającej jego wysokość. Mamy na to 14 dni, licząc od doręczenia tej decyzji. Można ubiegać się o zwolnienie z tego podatku (pisaliśmy o tym: „Jak zmniejszyć podatek spadkowy”, „Rz” z 24 – 25 stycznia).

Od decyzji wyznaczającej wysokość należnego podatku, jeśli uważamy, że wyliczono go błędnie np. z powodu zawyżenia wartości odziedziczonego majątku, możemy się odwołać do

izby skarbowej, a potem ewentualnie wnieść skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego.

[ramka][b]Grupy podatkowe[/b]

- I grupa podatkowa: małżonek, dzieci, wnuki, prawnuki (tzw. zstępni), rodzice, dziadkowie, pradziadkowie (tzw. wstępni), pasierbowi, zięć, synowa, rodzeństwo (także przyrodnie), ojczym, macocha i teściowie;