Cate Blanchett wraca do Polski

— Cate jest niesamowitą osobą, która każdą rozmowę z drugim człowiekiem traktuje jak wyjątkowe wydarzenie. To właśnie ta wrażliwość i uważność na otaczający ją świat sprawia, że kreowane przez nią postacie zapadają w pamięć i inspirują ludzi na całym świecie. Jestem zaszczycony możliwością uhonorowania jej przez festiwal nagrodą dla Ikony – Icon Award, którą odbierze podczas gali zamknięcia. Wierzę, że jej powrót do Torunia wiąże się z dobrymi wspomnieniami i doświadczeniami z zeszłorocznego pobytu, kiedy w niezwykle profesjonalny sposób przewodniczyła Jury Konkursu Głównego – mówi dyrektor EnergaCAMERIMAGE Marek Żydowicz.

Wielkie role Cate Blanchett

Zdobywczyni czterech brytyjskich nagród BAFTA, czterech Złotych Globów i worka wyróżnień krytyków, do Oscara była nominowana ośmiokrotnie, a statuetkę odebrała dwa razy – za role w „Aviatorze” i „Blue Jasmine”. 

Jest Australijką. Po skończeniu w 1992 r. Australijskiego Instytutu Sztuk Dramatycznych związała się ze sceną. Była członkiem grupy aktorskiej Company B, do której należeli m.in. Geoffrey Rush i Gillian Jones, grała w sztukach Szekspira, Czechowa. 

Popularność zdobyła w telewizyjnych miniserialach Na dużym ekranie zwróciła na siebie uwagę w filmie Bruce’a Beresforda „Rajska droga”. Potem było kilka innych tytułów, ale gwiazdę uczynił z niej obraz „Elizabeth” Shekhara Kapura. Od tej pory robi zawrotną karierę. „Mąż idealny” Parkera, „Mężczyzna, który płakał” Potter, „Charlotte Gray” Armstronga, „Utalentowany pan Ripley” Minghelli, „Kroniki portowe” Hallstroma, „Włamanie na śniadanie” Levinsona,  „Veronica Guerin” Schumachera, „Niebo”  Tykwera (wg. scenariusza K. Kieślowskiego i K. Piesiewicza), „Władca pierścieni” Jacksona, „Aviator” Scorsese’a, „Blue Jasmine” Allena, „Niewygodna prawda” Vanderbilta, „Carol” Haynesa, „Tar” Fielda. Aktorka nie stroni też od kina popularnego, grała m.in. w serii o Hobbicie Petera Jacksona czy „Indiana Jonesie” Stevena Spielberga, „Borderlands” Eli Rotha.

Potrafi zagrać wszystko. Była na ekranie królową Elżbietą I i Katharine Hepburn, zakonnicą, lesbijką, wielką dyrygentką i lekarką, komiksową bojowniczką i królową elfów. Występowała w blockbusterach i obrazach skromnych, ale również w teatrze. 

— Mam bardzo eklektyczny smak jako widz. Lubię dialog z różnymi ludźmi, także tymi, którzy myślą inaczej niż ja. Miałam rzeczywiście szczęście, bo udało mi się pracować z artystami wizualnymi i gigantami Hollywoodu. W filmach skromnych i ogromnych. A poza tym stale utrzymuję kontakt z teatrem. Zmiany formatów, stylów, miejsc wzbogacają. Stale szukam – powiedziała mi rok temu w wywiadzie. 

Cate Blanchett poza planem

Jej wizerunek, jako jednej z czterech osób z przemysłu filmowego (obok Nicole Kidman, Geoffreya Rusha i Russella Crowa), pojawił się na australijskich znaczkach pocztowych. 

Cate Blanchett jest również, obok swojego męża, pisarza Andrew Uptona i Coco Francini, współzałożycielką firmy Dirty Films.

A wreszcie – jest też matką czwórki dzieci – trzech synów i adoptowanej córeczki. I świetnym człowiekiem. Swoją popularność wykorzystuje działając na rzecz uchodźców, upomina się o prawa osób LGBT, wspiera też akcję #metoo.  

— Aktorstwo jest bardzo „ludzkim” zawodem. Pochodzę z kraju, który budował swoją tożsamość w oparciu o uchodźców, „wyrzutków” i stworzył znakomite społeczeństwo. Ja jako aktorka wciąż przeżywam nowe historie, staram się je zrozumieć i przekazać innym. Dużo czerpię z otoczenia. I czuję, że skoro w życiu osiągnęłam pewną rozpoznawalność, to nie powinnam opowiadać o ulubionych kreacjach projektantów mody. Próbuję mówić w imieniu tych, którzy sami nie mają dość siły, by ich głos usłyszano — mówi Cate Blanchett.

Jest przy tym osobą, która unika w życiu gwiazdorskich zachowań.

— Nie lubię poświęcać sobie samej zbyt dużo uwagi — twierdzi. — Egotyzm to wielki błąd. Aktor powinien być otwarty na innych. Nie mówić, lecz słuchać i patrzeć.