Bez wywiadu też można uzyskać prawo do świadczeń

Taki pogląd wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, po rozpatrzeniu sprawy przyznania pomocy w formie prawa do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Z dwoma wnioskami o przyznanie przywileju wystąpił do burmistrza miasta ubogi, bezrobotny mieszkaniec. Urzędnik jednak odmówił mu prawa do świadczenia, wskazując w uzasadnieniu, iż kilkakrotnie wysyłał do wnioskodawcy wezwania o umożliwienie przeprowadzenia rodzinnego wywiadu środowiskowego. Stwierdził, że wyznaczył je w miejscu zamieszkania o określonych godzinach oraz wezwał do uzupełnienia dokumentacji.

Wezwania po uprzednim awizowaniu mężczyzna odebrał osobiście, więc pracownicy socjalni byli przekonani, że mają wolna drogę w podjęciu czynności. Inspektorzy udali się do miejsca zamieszkania wnioskodawcy, tam jednak go nie zastali.

Burmistrz wyjaśnił, że decyzję potwierdzającą prawo do świadczeń opieki zdrowotnej świadczeniobiorcy wydaje się po przedłożeniu przez świadczeniobiorcę dokumentów potwierdzających: posiadanie obywatelstwa polskiego, zamieszkiwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stwierdzenie spełniania kryterium dochodowego przeprowadzeniu rodzinnego wywiadu środowiskowego oraz po przeprowadzeniu rodzinnego wywiadu środowiskowego.

Jako, że nie został spełniony ostatni z warunków organ postanowił odmówić przyznania przyznania żądanej pomocy, z powodu braku współdziałania z Miejsko-Gminnym Ośrodkiem Pomocy Społecznej.

Zdaniem burmistrza mężczyzna ciągle i uparcie uniemożliwiał przeprowadzenie wywiadu środowiskowego, a tym samym dokonanie oceny jego sytuacji materialno - bytowej, która jest niezbędna do ustalenia prawa pomocy. Do przeprowadzenia rodzinnego wywiadu środowiskowego niezbędna jest współpraca i współdziałanie wnioskodawcy, a bez tej interakcji ustalenie sytuacji materialno – bytowej oraz zdrowotnej jest niemożliwe. Dlatego burmistrz, wobec braku współpracy ze strony wnioskodawcy odmówił udzielenia wnioskowanej pomocy.

Mężczyzna w odwołaniu do Samorządowego Kolegium Odwoławczego wyraził niezadowolenie z działalności ośrodka jak i stanowiska burmistrza. Podkreślił, że w jego przypadku zbędne jest przeprowadzanie jakiegokolwiek wywiadu środowiskowego, a sama decyzja odmowna jest tak naprawdę zemstą za pisanie przez niego skarg dotyczących działalności MGOPS.

SKO utrzymało w mocy rozstrzygnięcie burmistrza wskazując na przepis ustawy o pomocy społecznej stanowiący, iż decyzję o przyznaniu lub odmowie świadczenia zawsze wydaje się po przeprowadzeniu wywiadu środowiskowego. Natomiast odwołujący się mężczyzna, jako osoba bezrobotna nie miał powodu, aby nie być w domu w przynajmniej w jednym z wyznaczonych na wywiad terminów – czym ostatecznie sam sobie zaszkodził. Kolegium wyraziło pogląd, iż uniemożliwienie przeprowadzenia wywiadu środowiskowego nie pozwala skutecznie ustalić, czy przyznanie świadczenia jest uzasadnione.

Bezrobotny w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego podnosił, że współpraca z pracownikami MGOPS i burmistrzem nie jest niezbędna do otrzymania przez niego pomocy w formie prawa do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Co więcej niemożliwość czy trudność w przeprowadzeniu czynności kontrolnych nie przesądza definitywnie o zamknięciu drogi do przywileju, gdyż to organy we własnym zakresie powinny ustalić sytuacje majątkową.

Mężczyzna dalej wskazał, że jest osobą chorą i pozbawioną jakichkolwiek środków pieniężnych, nie podlegającą ubezpieczeniu rolniczemu. Dodał, że jako osoba cierpiąca na wadę wzroku w znacznym stopniu utrudniającą mu m.in. czytanie nie mógł skutecznie współpracować z administracją która z racji sprawowania nad opieki powinna o tym wiedzieć.

WSA wyrokiem z 26 marca 2014 roku uchylił obie decyzje administracji. Na wstępie wyjaśnił, iż wydawana przez burmistrza decyzja potwierdzająca prawo do świadczeń zdrowotnych stanowi ważny dokument, na podstawie którego oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia może sfinansować koszty udzielonej opieki zdrowotnej.