Kempa jest w podobnej sytuacji. Wchodzi na słabo rozpoznany teren. "Kłębowisko żmij" – jak określił to jeden z posłów PiS. Musi zrobić porządki, a nie uda się jej bez wsparcia centrali.

Ziobro unika otwartej konfrontacji, ale też się nie poddaje. Zareagował negatywnie, gdy tylko padły sugestie, że on i Kurski powinni wrócić jesienią do kraju i wystartować w wyborach do Sejmu. – Takie rzeczy trzeba od razu ucinać – mówi jeden z ziobrystów. Z kolei Kurski dość skutecznie broni swoich wpływów w rodzinnym Gdańsku i okręgu pomorskim. Dla ich obrony pojednał się nawet z Jolantą Szczypińską.

Walka o wpływy toczy się też w Parlamencie Europejskim. Ziobro forsował na ważne stanowisko urzędnicze we frakcji Europejskich Konserwatystów i Reformatorów byłego wiceministra z PiS Krzysztofa Szczerskiego. Ten jest związany z konkurentem Ziobry prof. Ryszardem Legutką. Legutko przestraszył się, że jego protegowany zmienił front i zablokował nominację. Było o co się bić, bo Szczerski miał zostać sekretarzem generalnym grupy, czyli szefem wszystkich urzędników frakcji i dysponentem klubowych pieniędzy. Ziobro przegrał, mimo że to za nim stała większość eurodeputowanych PiS. Wygrał Legutko, bo ma bezpośredni dostęp do prezesa. A to ciągle instancja rozstrzygająca.