Pod rządami poprzednio obowiązującej ustawy o obligacjach nie istniała instytucja zgromadzenia obligatariuszy, mimo że strony w warunkach emisji taką instytucję ustanawiały. Nowa ustawa o obligacjach z 15 stycznia 2015 r. (DzU z 2015 r, poz. 238; dalej: ustawa) instytucję zgromadzenia obligatariuszy wprowadziła, usuwając tym wątpliwości dotyczące skutecznej zmiany warunków emisji.
Podobieństwa do zgromadzenia akcjonariuszy
Instytucja zgromadzenia obligatariuszy zgodnie z ustawą jest w dużej mierze podobna do instytucji zgromadzenia akcjonariuszy określonej w kodeksie spółek handlowych, w zakresie: sposobu zwoływania zgromadzenia, możliwości uczestnictwa w zgromadzeniu czy sposobu zaskarżania uchwał.
Fakultatywny charakter
Powołanie zgromadzenia obligatariuszy dla danej serii obligacji zawsze ma charakter fakultatywny, a zatem to strony w warunkach emisji oświadczają o jego utworzeniu. W przypadku gdy warunki emisji przewidują zgromadzenie obligatariuszy, takie regulacje warunków emisji nie mogą wyłączyć lub ograniczyć postanowień rozdziału 5 ustawy (Zgromadzenie obligatariuszy), jeżeli zaś je wyłączą lub ograniczą, to postanowienia takie będą bezskuteczne.
Zasadą jest, że zgromadzenie zwołuje emitent i może tego dokonać z własnej inicjatywy, w przypadku i terminach określonych w warunkach emisji lub na żądanie obligatariuszy reprezentujących jedną dziesiątą łącznej wartości nominalnej obligacji. Wyjątkowo, jeśli emitent nie zwoła zgromadzenia, może ono zostać zwołane przez obligatariuszy, po uzyskaniu upoważnienia sądu rejestrowego. W każdym przypadku koszty zwołania i przeprowadzenia zgromadzenia ponosi emitent.
Prawo do uczestnictwa
Prawo do uczestnictwa w zgromadzeniu mają obligatariusze, którzy co najmniej na siedem dni przed terminem zgromadzenia złożą emitentowi dokument obligacji, zaświadczenie z ewidencji lub świadectwo depozytowe i nie odbiorą ich do daty zakończenia zgromadzenia. Obligatariusze mogą uczestniczyć w zgromadzeniu osobiście lub przez pełnomocnika.