Brak staranności przy zakupie zabytkowego samochodu wyłączy dobrą wiarę w sądzie

Przekonał się o tym mężczyzna, który od mechanika zakupił prawie 30-letni, nadający się do generalnego remontu samochód Syrena z 1982 r. o nieznanej mu historii, spełniający kryteria kwalifikujące do kategorii zabytku. Auto nie miało tablic rejestracyjnych. Fan motoryzacji chciał ustalenia, że to on jest prawdziwym właścicielem pojazdu po tym, gdy okazało się, że syrenka pochodzi z kradzieży.

Sąd Rejonowy dla Krakowa-Podgórza oddalił jednak jego powództwo, wskazując, że przy dokonywaniu transakcji nie zachował on należytej staranności – nie wnikał, czy auto nie zostało skradzione, a osoba je oferująca ma prawo nim rozporządzać.

Orzekając w sprawie, sąd wyjaśnił, że zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego w sytuacji, w której osoba nieuprawniona do rozporządzania rzeczą ruchomą zbywa ją i wydaje nabywcy, ten drugi uzyskuje własność, chyba że działa on w złej wierze. Z kolei posiadacz takiej rzeczy niebędący jej właścicielem, mając ją nieprzerwanie od trzech lat, nabywa własność, ale również tylko gdy – analogicznie – nie posiada jej w złej wierze.

Czytaj więcej

Samorząd i administracja

Pierwsza taka decyzja radnych w Polsce. Stare samochody nie wjadą do miasta

Rada Miasta Krakowa opowiedziała się za wprowadzeniem Strefy Czystego Transportu. To pierwsza tak...

Idąc tym tropem, sąd doprecyzował również, że działanie w dobrej wierze podejmuje osoba przekonana o tym, iż prawo własności nabywa od kogoś uprawnionego. Ale przekonanie to musi być podparte konkretnymi okolicznościami.

– Oznacza to, że dobrą wiarę wyłącza niedołożenie należytej staranności w celu zbadania, czy zbywca jest rzeczywiście osobą uprawnioną do rozporządzenia zbywaną rzeczą – uzasadnił sąd.

I tłumaczył, że nabywca musi podjąć działania, jeśli okoliczności transakcji nastręczają wątpliwości. Szczególną uwagę powinien zachować, gdy kupuje od osoby niewpisanej w dowodzie rejestracyjnym jako właściciel pojazdu. Jeśli oferujący nie zajmuje się zawodowo obrotem samochodami, należałoby wyjaśnić, czy ten konkretny nie pochodzi z kradzieży.

W rozstrzyganej sprawie mężczyzna, który dokonał zakupu, nie sprawdził, kto tak naprawdę ma prawo do zarządzania ruchomością, pojazd nie miał bowiem ani dowodu, ani tablic rejestracyjnych. Nie skontaktował się on jednak z policją i nie sprawdził rejestrów. Już tylko z tego powodu nie można uznać, że działał w dobrej wierze.

Czytaj więcej

Ekologia

Nowy podatek już w przyszłym roku. Dużo zapłacisz za stare auto spalinowe

Za spore środki na rozwój polskiej gospodarki, które Polska ma otrzymać w ramach Krajowego Planu...

Sąd nie przyjął też argumentacji, że według regulacji prawa drogowego zamiast okazania dowodu rejestracyjnego pojazdu zabytkowego dopuszcza się przedstawienie oświadczenia właściciela pojazdu, złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej, że takiego dowodu nie posiada.

Za pojazd zabytkowy może być bowiem uznany tylko taki, który na podstawie odrębnych przepisów został wpisany do odpowiedniego rejestru lub znajduje się w wojewódzkiej ewidencji zabytków; a także ten wpisany do inwentarza muzealiów, co również regulują odrębne przepisy.